دانشمندان ژاپنی: ارتباط انجام تمرینات قدرتی با کاهش خطر مرگ
در شرایطی که پژوهش ها نشان می دهند که انجام منظم تمرینات تقویت کننده عضلات به طور کلی خطر مرگ را کاهش می دهد، نویسندگان مطالعه جدید به دنبال این بودند تا میزن ایدهآل را مشخص کنند…
موبنا – پژوهش ها به طور مداوم بر فواید سلامت انجام تمرینات قدرتی اشاره دارند که فراتر از پرورش عضلاتی ورزیده و اندامی ایدهآل است. جدیدترین نمونه در این زمینه پیوندهایی بین فعالیت های تقویت کننده عضلات و خطر مرگ را بررسی کرده و نشان داده است که 30 تا 60 دقیقه انجام این نوع فعالیت در هفته نیز می تواند تاثیر قابل توجهی بر طول عمر انسان داشته باشد.
ارتباط تمرینات تقویت کننده عضلات با طول عمر
این پژوهش توسط دانشمندان در ژاپن انجام شده است و شامل بررسی سیستماتیک 16 مطالعه در مورد عادات ورزشی بزرگسالانی بدون مشکلات سلامت جدی بوده است. این مطالعه اطلاعات درباره فعالیت های تقویت کننده عضلات صدها هزار مرد و زن در بازه سنی 18 تا 97 سال را شامل شده و پژوهشگران را قادر کرد تا پیوندهای جدیدی درباره خطر مرگ و میر مرتبط با سبک های مختلف زندگی را دریابند.
در شرایطی که پژوهش ها نشان می دهند که انجام منظم تمرینات تقویت کننده عضلات به طور کلی خطر مرگ را کاهش می دهد، نویسندگان مطالعه جدید به دنبال این بودند تا میزن ایدهآل را مشخص کنند. بررسی سیستماتیک آنها نشان داد که حداکثر با انجام 30 تا 60 دقیقه تمرین تقویت کننده عضلات در هفته، خطر مرگ ناشی از هر دلیلی به میزان 10 تا 20 درصد کاهش می یابد.
از نمونه های تمرینات تقویت کننده عضلات می توان به کار با وزنه، تمرین با بندهای مقاومتی، شنا سوئدی، دراز و نشست، اسکوات و حتی باغبانی سنگین با بیل اشاره کرد. تیم پژوهشی دریافتند انجام این نوع فعالیت تا 60 دقیقه در هفته با کاهش چشمگیر خطر ابتلا به دیابت نیز مرتبط است. همچنین، این پژوهش شواهد قطعی درباره این که انجام بیش از یک ساعت تمرینات تقویت کننده عضلات فواید اضافی به همراه دارد، پیدا نکرد.
پژوهشگران متوجه شدند که ترکیب فعالیت های تقویت کننده عضلات با تمرینات هوازی آثار عمیقتری در پی دارد. این ترکیب با 40 درصد کاهش در خطر مرگ ناشی از هر دلیلی، 46 درصد کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی و 28 درصد کاهش در خطر مرگ ناشی از سرطان همراه بود.
محدودیت هایی در این مطالعه مانند این که بیشتر پژوهش های بررسی شده در آمریکا انجام شده بودند و بیشتر بر ارزیابی های غیر عینی به جای مشاهده دقیق در یک محیط بالینی استوار بودند، وجود داشت. نویسندگان امیدوارند پژوهش های بیشتری را با گروه های جمعیتی متنوعتر انجام دهند تا یافته های این مطالعه را پشتیبانی کند.
منبع: عصرایران