تونل 11 میلیارد دلاری فناورانه برای اتصال دو نقطه اروپا (+فیلم و عکس)
تونل ریلی برنر که از شهر اینسبروک در اتریش آغاز می شود، 55 کیلومتر امتداد داشته تا به فورتتزا در ایتالیا برسد.
موبنا – کوریدور اسکاندیناوی-مدیترانه یک محور حیاتی شمال به جنوب برای اقتصاد اروپا است. این کوریدور از فنلاند و سوئد در شمال، تا جزیره مالت در جنوب امتداد می یابد و دانمارک، شمال، مرکز و جنوب آلمان، مرکز صنعتی شمال و بنادر جنوبی ایتالیا را در بر می گیرد.
این کوریدور تا زمانی به رشته کوه آلپ می رسد با چالش خاصی مواجه نیست. اما برای عبور از این مانع بزرگ، مهندسان اروپایی ساخت تونلی که از دل کوه های آلپ عبور می کند را دنبال می کنند. برای ساخت تونل ریلی برنر (Brenner Base Rail Tunnel) که قرار است در سال 2028 عملیاتی شود، بودجه ای 11 میلیارد دلاری در نظر گرفته شده است. این تونل کاهش ترافیک و تحقق اهداف زیست محیطی تعیین شده توسط اتحادیه اروپا که برای آینده منطقه آلپ ضروری محسوب می شود را هدف قرار داده است.
گذرگاه برنر یکی از گذرگاه های اصلی شرق کوه های آلپ است که در ارتفاع 1371 متری از سطح دریا قرار دارد و کمترین ارتفاع را بین این دسته از گذرگاه ها دارد. از این گذرگاه می توان در تمام طول سال استفاده کرد. در سال 1867 مسیر ریلی برنر برای بهبود ظرفیت حمل و نقل ساخته شد و در دهه 1970 به مسیر ماشین‌رو ئی45 پیوست تا یک شاهراه برای ترافیک از دریای شمال به سمت مدیترانه و بالعکس ایجاد شود.
در حال حاضر، 40 درصد از کل حمل و نقل بار بر فراز کوه های آلپ از گذرگاه برنر صورت می گیرد، اما به دلیل شیب های تند و تاثیری که بر کاهش سرعت قطارها دارد، بیش از دو سوم محموله های بار در واقع از جاده عبور می کنند. این شرایط در کنار افرادی که برای گذراندن اواقت فراغت و تفریح به منطقه می آیند، به ترافیک و سر و صدای زیاد و کیفیت پایین هوا در ناحیه منجر شد و اتحادیه اروپا در سال 1994 تصمیم گرفت تا اقداماتی برای رسیدگی به این شرایط انجام دهد.
تونل برنر که از شهر اینسبروک در اتریش آغاز می شود، 55 کیلومتر امتداد داشته تا به فورتتزا در ایتالیا برسد. پس از تکمیل، این تونل به تونل های کنارگذر اینسبروک متصل می شود و در نتیجه طولانی‌ترین راه آهن زیرزمینی در جهان که در مجموع 64 کیلومتر امتداد دارد، شکل خواهد گرفت.
دو تونل اصلی برای عبور قطارها خواهند بود، در شرایطی که چهار تونل جانبی که به سطح متصل می شوند، امکان جابجایی بار به داخل و خارج را فراهم می کنند. برای مواقع اضطراری، دو تونل اصلی در هر 333 متر به یکدیگر متصل شده و سه ایستگاه اضطراری نیز در فاصله 20 کیلومتری از یکدیگر قرار خواهند گرفت.
منبع: عصرایران
