دانستنی‌هایی درباره عفونت‌ پا

پاها نسبت به عفونت ها آسیب پذیر هستند زیرا پوشیدن جوراب و کفش می تواند موجب شکل گیری محیطی مرطوب شود که مناسب رشد باکتری ها و قارچ ها است. راه رفتن با پای برهنه نیز می تواند موجب یک آسیب دیدگی و پیرو آن بروز عفونت در پا شود.

مراقبت و درمان مناسب می تواند به پیشگیری از تشدید عفونت های پا کمک کند.

علائم

بیشتر انواع عفونت پا موجب بروز علائم می شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– قرمزی و گرما در اطراف بخش تحت تاثیر قرار گرفته

– چرک زرد یا سبز رنگ

– بوی بد

– تورم

– تغییر رنگ پوست به قرمز یا قهوه ای

– درد

– دشواری در راه رفتن

انواع

انواع مختلف عفونت پا معمولا دارای علائم مشابهی هستند، اما پا به روش های متفاوتی می تواند دچار عفونت شود. در ادامه با برخی انواع شایع عفونت پا همراه با نکاتی درباره درمان آنها بیشتر آشنا می شویم.

توجه: تصاویر ارائه شده ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند باشد.

تاول های عفونی

تاول ها کیسه های کوچکی حاوی مایع هستند که می توانند در نتیجه اصطکاک شکل بگیرند. پوشیدن کفش های بیش از حد تنگ یکی از دلایل اصلی مواجهه با تاول است.

بیشتر تاول ها طی چند روز و بدون عوارضی خاص بهبود می یابند. بهتر است از ترکاندن تاول ها پرهیز کرد زیرا می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. شما می توانید با استفاده از یک پد تاول را پوشش دهید تا از مالش آن در برابر سطوح دیگر یا کفش جلوگیری شود.

درمان

اگر تاول عفونی شده است، پزشک معمولا استفاده از داروهای آنتی بیوتیک را تجویز خواهد کرد.

عفونت های ناشی از زخم ها

زخم ها در صورت ورود باکتری ها از راه پارگی پوست می توانند عفونی شوند. این می تواند به بروز یک عفونت پوستی منجر شود که شدت آن از خفیف تا شدید متغیر است.

درمان

با یک چسب زخم یا گاز استریل زخم را پانسمان کرده تا از ورود باکتری ها و میکروب های دیگر به درون بدن جلوگیری شود. در صورت عفونی شدن زخم، پزشک معمولا از داروهای آنتی بیوتیک برای درمان استفاده خواهد کرد.

عفونت های قارچی

باکتری ها می توانند موجب بسیاری از عفونت های پوستی شوند، اما قارچ ها نیز از دیگر دلایل اصلی عفونت های پا محسوب می شوند.

قارچ ها در محیط های گرم و مرطوب، مانند استخرهای شنا، حمام و رختکن تکثیر می شوند. مراجعه منظم به این مکان ها بدون پوشش مناسب می تواند به بروز یک عفونت قارچی در پا منجر شود.

«پای ورزشکار» یکی از انواع شایع عفونت قارچی است. عفونت پای ورزشکار اغلب بین انگشت های پا شکل می گیرد. عفونت های قارچی می توانند ناخن های پا را نیز تحت تاثیر قرار دهند. این شرایط موجب تغییر رنگ و ظاهر ناخوشایند ناخن ها می شود.

درمان

بیشتر موارد عفونت پای ورزشکار با استفاده از کرم ها و ژل های بدون نسخه، مانند اکونازول، قابل درمان هستند.

در موارد عفونت شدید، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچ قوی‌تر را تجویز کند.

سلولیت

سلولیت زمانی رخ می دهد که یک عفونت باکتریایی به لایه های عمیق‌تر پوست نفوذ می کند.

به گفته آکادمی پوست آمریکا، افراد مبتلا به سلولیت باید درمان پزشکی فوری دریافت کنند. عفونت می تواند به سرعت شرایطی جدی به خود گرفته و به عوارضی مانند سپسیس یا گندخونی منجر شود.

درمان

اگر بیمار مبتلا به موقع آنتی بیوتیک دریافت کند، عفونت معمولا به درمان واکنش خوبی داشته و کاهش می یابد.

ناخنک

ناخنک (Ingrown Nail) زمانی رخ می دهد که ناخن پا وارد پوست اطراف خود می شود. باکتری ها می توانند از این طریق وارد پوست شده و موجب بروز یک عفونت شوند.

درمان

ناخنک می تواند شرایطی دردناک باشد و مراجعه به پزشک در صورت عفونی شدن آن اهمیت دارد. در بیشتر موارد، داروهای آنتی بیوتیک می توانند به درمان این شرایط بدون بروز هیچ گونه عوارضی کمک کنند.

همچنین، کالج جراحان پای آمریکا ماساژ ملایم ناحیه یا قرار دادن پا در محلول نمک اپسوم برای کمک به تسکین درد را توصیه کرده است.

دیابت و عفونت های پا

افراد مبتلا به دیابت نسبت به آنهایی که به این بیماری مبتلا نیستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به یک عفونت پا قرار دارند. دیابت به اعصاب موجود در پاها آسیب وارد می کند که ممکن است عدم آگاهی فرد از بروز زخم در این بخش از بدن را به همراه داشته باشد.

دیابت می تواند جریان خون به پاها را نیز کاهش داده و روند بهبودی زخم ها و عفونت ها در این بخش از بدن را دشوارتر سازد.

عفونت پا در صورت ابتلای فرد به دیابت می تواند به شرایطی جدی تبدیل شود. روند بهبودی ممکن است بیشتر طول بکشد و حتی می تواند به قانقاریا منجر شود. در شدیدترین موارد، این می تواند به قطع عضو بیمار منجر شود.

درمان

زمانی که باکتری مسئول عفونت است، پزشک استفاده از داروهای آنتی بیوتیک را برای درمان تجویز خواهد کرد

تمیز نگه داشتن زخم اهمیت دارد. حذف هرگونه بافت آسیب دیده می تواند به پیشگیری از گسترش هرچه بیشتر عفونت کمک کند.

عوامل خطرآفرین

چندین عامل خطرآفرین می توانند خطر عفونت های پا در یک فرد را افزایش دهند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– ابتلا به یک بیماری پوستی که موجب پارگی در پوست می شود، مانند اگزما و سوریازیس

– برخورداری از یک سیستم ایمنی ضعیف، مانند موارد ناشی از اچ‌آی‌وی یا دیابت

– حضور در استخرهای شنا، توالت های عمومی، یا رختکن ها بدون پوشش مناسب برای پا

– پوشیدن کفش هایی با اندازه نادرست

– کوتاه کردن بیش از حد ناخن های پا

– عدم رعایت بهداشت پا

– پوشیدن مکرر یک کفش

– به اشتراک گذاشتن حوله، ناخنگیر، یا جوراب با دیگران

– عدم درمان و پانسمان نکردن تاول ها یا زخم های پا