پروژه تزریق ذرات اکسیژن‌دار!
با توجه به روند فعلی انتشار آلاینده های هوا در نقاط مختلف جهان ترسیم آینده ای که هوای زمین برای تنفس انسان ها سمی باشد چندان عجیب به نظر نمی رسد.
موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – هیچ چیزی رضایت بخش‌تر از تنفس هوای تازه و پاک نیست. متاسفانه، یافتن هوای پاک در جهان با گذشت هر روز به واسطه فعالیت های انسان دشوارتر می شود. شهرها، به ویژه در کشورهای صنعتی مانند چین و هند در ابرهایی از مه‌دود و ذرات معلق غرق شده اند. اما یک پیشرفت علمی می تواند پنجره ای به سوی زندگی در جهانی که هوا ممکن است در آن غیر قابل تنفس باشد، باز کند. این مطالعه شامل توسعه ریزذره های پرشده از اکسیژن است که حتی اگر توانایی تنفس نداشته باشیم نیز ما را زنده نگه می دارند.
با توجه به روند فعلی انتشار آلاینده های هوا در نقاط مختلف جهان ترسیم آینده ای که هوای زمین برای تنفس انسان ها سمی باشد چندان عجیب به نظر نمی رسد. بر همین اساس، دانشمندان توسعه یک ذره حاوی اکسیژن را با در نظر گرفتن کاربردهایی عملی در دستور کار خود قرار داده اند. شرایط پزشکی مانند ریه های از کار افتاده یا نای مسدود شده وجود دارند که تنفس اکسیژن از هوا را غیر ممکن می سازند. در این نوع شرایط اضطراری برای زنده نگه داشتن بیمار گزینه های محدودی وجود دارند. به گفته دانشمندان، ذره اکسیژن‌دار که می تواند به صورت مستقیم اکسیژن را وارد جریان خون سازد می تواند جایگزینی برای نجات زندگی انسان باشد.
ریزذره ها در حقیقت کپسول هایی بسیار ریز (2 تا 4 میکرومتر) هستند که از یک لایه چربی که یک حباب کوچک اکسیژن را احاطه کرده اند، شکل می گیرند. کپسول در یک مایع معلق است و از این رو حباب ها نمی توانند بزرگتر شوند. با تزریق مایع به جریان خون، کپسول ها با برخورد به گلبول های قرمز خون اکسیژن را از کپسول به سلول های خون منتقل می کنند. حدود 70 درصد از اکسیژن تزریق شده به صورت موفقیت آمیز وارد جریان خون می شود.
شاید در نگاه نخست این مساله غیر ممکن به نظر برسد اما در آزمایش های آزمایشگاهی به طور شگفت انگیزی خوب عمل کرده است. دانشمندان امیدوارند ریزذرات اکسیژن‌دار به شکل گیری تکنیکی برای نجات بیمارانی با سطوح غیر طبیعی کم اکسیژن، رساندن اکسیژن به اندام های در معرض خطر، یا تکنیکی های تشخیصی جدید منجر شود. و شاید تنها شاید ما را در جهان سمی آینده زنده نگه دارد.
