اینجا انسان به دست خودش نابود می شود!

موبنا – گرچه بارها از طریق ایسنا به این موضوع پرداخته شده بود و بنا بر اعلام کارشناسان پلیس راه علت وقوع تصادف در این نقطه حادثه‌خیز که بیشترین آن واژگونی خودروهاست، وجود گردنه رنگرز و پیچ خطرناک آن است، عامل جاده همچنان معضل اصلی رنگرز بوده و نیازمند چاره‌اندیشی جدی توسط مسئولان امر است.

موضوع این گزارش حادثه‌خیز بودن و خطرناک بودن این محور مواصلاتی مهم استان مرکزی نیست، بلکه پرداختن به پدیده خطرناک دیگری است که آن هم با سلامت و جان مردم سروکار دارد و سلامت مردم را تهدید می‌کند.

منطقه رنگرز تنها محلی است که انسان و محیط هر دو تخریب می‌شوند، چرا که کلکسیونی از انواع خطرناک‌ترین آلاینده‌های زیست محیطی مستقر در شهرک صنعتی در این منطقه هر بیننده‌ای را متعجب و بوی ناشی از فعالیت این صنایع آلاینده که به اذعان مسئولان امروزی دسته گلی از عملکرد دهه 70 مدیران وقت است، برای مسافران و مردم این منطقه آزاردهنده است. رنگرز از مناطقی است که انسان توسط خودش نابود می‌شود.

مردم منطقه و مسافران سال‌هاست که با این معضل زیست‌محیطی دست و پنجه نرم می‌کنند. شاید این سوال مطرح شود که چرا ایسنا تاکنون به این معضل زیست محیطی نپرداخته است و لازم بود خیلی زودتر از اینها این موضوع رسانه‌ای شود؟! در پاسخ به این سوال باید گفت که این موضوع پیشتر با رئیس اداره حفاظت از محیط زیست سابق شهرستان ساوه مطرح شده بود و وی از عدم اعلام نارضایتی توسط مردم خبر داد و در توجیه این پاسخ خود نیز گفت: به دلیل اینکه در این شهرک صنعتی هیچگونه سکونتی وجود ندارد و از طرفی نیز به دلیل عبور سریع خودروها از محور مجاور این شهرک صنعتی لذا بوی منتشر شده از آن و آلودگی ایجاد شده در حدی نیست که بخواهد دردسرساز شود و از طرفی به دلیل قرار گرفتن شهرک در مسیر جابجایی باد، بوی متصاعد شده و آلودگی آن سریعا به نقاط دیگر هدایت می‌شود.

اما خبرنگار ایسنا به این توضیح یا بهتر بگوئیم توجیه در سال‌های قبل قانع نشد و با مراجعه حضوری به دو واحد تولیدی مستقر در این شهرک خواستار ارائه توضیحات از زبان پرسنل این واحدها شد که آن هم با ممانعت و مخالفت صاحبان این واحدهای تولیدی مواجه و دست آخر اینکه دست‌مان به جایی بند نشد و کسی نیز نبود که اطلاعات لازم را برای تهیه یک گزارش در اختیار این خبرگزاری قرار دهد.

پرداختن به این معضل زیست محیطی مدت‌ها بود که دغدغه تهیه کننده این گزارش بود، چرا که تنظیم‌کننده این گزارش به طور متوسط ماهیانه دو الی سه بار از این مسیر تردد کرده و همواره بوی بد متصاعد شده از این شهرک صنعتی را استنشاق کرده و نیز شاهد آلودگی این منطقه است که شکی نیست که برای محیط زیست خطرناک و موضوعی قابل رسیدگی است. در نهایت یک کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری و عضو جامعه مهندسان ساوه برای ارائه توضیحات جامع و تکمیلی در این خصوص به کمک ایسنا شتافت و توانست گره از این موضوع بگشاید.

جای خالی مکانیابی صنعتی در استقرار صنایع رنگرز

این عضو جامعه مهندسان شهر ساوه که بومی منطقه نیز هست و اطلاعات جامعی در خصوص فعالیت این شهرک صنعتی دارد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، منطقه مرکزی، با اشاره به اینکه در گرایش علوم مهندسی صنایع و جغرافیای صنعتی واحد درسی و در مقطع دکتری گرایشی به نام مکان‌گزینی صنایع هست، گفت: یکی از اصول بدیهی علمی و مزیت اقتصادی بخش بهره‌برداری معدنی این است که تاسیسات تولید و فرآوری معدنی باید در محل مستقر معدن باشد.

“مصطفی تسلیمی‌پور” افزود: به دلیل گرانی حمل‌ونقل و سنگینی بار معدنی و وجود باطله یا مواد گانگ، تاسیسات تولیدی در نزدیکی معدن استقرار می‌یابد. حتی تولید طلا و نقره و مس و … در نزدیکی معدن مستقر می‌شود، در حالیکه مواد معدنی تالک کائولینیت، آهک، بنتونیت باریت و زئولیت فلدسپات و … از مسافت‌های دور و نزدیک بارگیری و با هزینه سنگین ترانزیت در گردنه رنگرز تخلیه و توسط هیدروکن و کوبیک به ذرات میکرونی تبدیل و مجددا با روشی بسیار ابتدایی و به صورت فله‌ای مجددا بارگیری و به تقاط مصرف حمل می‌شوند.

وی با بیان اینکه در این چرخه غیراقتصادی مصیبت‌های بزرگی به طبیعت و مردم تحمیل می‌شود، گفت: اولین مصیبت عدم وجود صرفه اقتصادی و گرانی مضاعف و هزینه اضافی برای چرخه تولید و دومین مصیبت تخریب محیط زیست به شکل تهاجمی و ویرانگر و آلودگی حیرت‌آور و بحرانی هوا و خاک و آب منطقه ساوه و زرندیه است.

به گفته وی، از گردنه رنگرز به سمت ساوه فرش سفیدی از آلودگی ناشی از فراوری مواد معدنی همچون ژاله و شبنم در محیط گسترده شده و مه غلیظ و سفیدی هوای گردنه رنگرز تا بخش مسکونی شهر صنعتی کاوه را پوشانده است. وجود این غبار سفید بر پهنه طبیعت و چشم‌انداز ورودی دو شهرستان هر مسافر در حال سفر به شمال استان مرکزی را در حیرت فرو می‌برد و این سوال به ذهن متبادر می‌شود که طبق کدام شاخص مکان‌گزینی صنایع این ناحیه صنعتی آنهم بدون هرگونه مدیریتی در این منطقه استقرار یافته‌اند.

وی بیان کرد: دوستان مهندس مشاور شهرساز و متخصصان آمایش سرزمین گاهی از این منطقه عبور می‌کنند و با بنده تماس می‌گیرند و اعلام می‌کنند این ناحیه که محور اتصال شمال استان مرکزی و محل ترانزیت بین‌المللی منطقه است چرا اینگونه شکل گرفته است؟ می‌گویند معمولا انسان بیشتر طبیعت را تخریب می‌کند، درحالی‌که رنگرز تنها جایی است که انسان با عملکرد خود هم طبیعت و هم خودش را نابود کرده است.

این عضو جامعه مهندسان شهر ساوه ادامه داد: شاخص باد غالب، وجود کریدور ارتباطی مناطق مسکونی شهرصنعتی کاوه، مناطق روستایی و شهری اطراف رنگرز، بستر پایین شهر ساوه و نشست رسوبات و آلودگی شهر ساوه در ارزیابی زیست‌محیطی نادیده گرفته شده و شاید اصولا ارزیابی زیست محیطی در این زمینه وجود ندارد.

رنگرز محیطی برخوردار از مجموعه آلایندگی‌ها

وی با تاکید بر اینکه رنگرز محیطی برخوردار از مجموعه انواع آلایندگی‌ها در ورودی هر دو شهرستان ساوه و زرندیه است، تصریح کرد: صنایعی که به دلیل شدت و خطرآفرینی آلایندگی مجوز استقرار در شهرک‌های صنعتی ندارند، در مکانی قرار گرفته‌اند که هیچ متولی و مسئول پاسخگویی ندارد.

وی افزود: ترنم نسیم در منطقه رنگرز انواع آلایندگی و آلرژی و بیماری‌های ریوی و سرطان را به مردم و مسافرین تقدیم می‌کنند. در حالی که از نظر توان محیطی هیچگونه ظرفیت زیرساختی از جمله آب را برای وضعیت موجود ندارد.

وی بر مکان‌گزینی مهندسین مکان‌گزین وقت و بنیان‌گذاران صنایع آلوده منطقه رنگرز که سلامت مردم را به مخاطره انداخته‌اند، تبریکی کنایه‌آمیز گفت و در ادامه با اشاره به اینکه در حوزه استقرار صنایع ارزیابی زیست‌محیطی موضوعی بسیار حیاتی است، گفت: این مهم با جان مردم و آینده توسعه منطقه در ارتباط است. برای همین در کنار فرمول‌ها و مدل‌ها و آموزه‌های دانشگاهی باید وجدان کاری و خداترسی بیشتر در نظر گرفته شود.

زنگ خطر جدی برای 20 سال آینده

وی بیان کرد: بخشی از مشکلات زیست‌محیطی و خسارت‌های وارد شده بر محیط‌های طبیعی نتیجه بهره‌برداری ناعادلانه از زیست‌بوم‌ها به امید کسب سود اقتصادی است. بحران تخریب زیست بوم‌ها و نابودی اکوسیستم‌های طبیعی و بهره‌برداری ویرانگرانه از ذخایر آب زیر زمینی در فلات مرکزی ایران و در دشت‌های ممنوعه ساوه و زرندیه زنگ خطر جدی برای 20 سال آینده است.

وی ادامه داد: در ساوه و زرندیه رودخانه دائمی وجود ندارد، بستر رودخانه‌های گذشته نیز با بهره‌برداری غیراصولی شن و ماسه تخریب شده و امکان جریان رواناب سطحی و تغذیه طبیعی آبخوان نیز از بین رفته و در پایین دست آبراهه‌ها نیز آنجاکه مخروط افکنه‌های دشت ساوه و زرندیه قرار دارند، توان موتورهای دیزلی و الکتروموتورهای قدرتمند برقی از عمق 150 الی 280 متری تنها عامل بقای حیات را بیرون کشیده و تخلیه می‌کنند و در بالادست نیز چرای دام به میزان 5 الی 8 برابر ظرفیت مرتع آبخوان‌ها را تخریب می‌کند.

این کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری با طرح این پرسش که آیا نمی‌توان خداترسی را دوباره روی میز دانشجویان و وایت برد دانشگاه‌ها تدریس کرد؟ گفت: آینده زیست‌محیطی، آب، خاک و هوای فرزندان‌مان در معرض نابودی جدی است. چه کسی تضمین تامین ابتدایی‌ترین الزامات زندگی از این دست را به نسل آینده فرزندان‌مان می‌دهد.

در این مقوله همه متضرر هستند

وی به تخلیه شتابان ذخایر آبی و تخریب محیط زیست و استقرار صنایع آلاینده به بهانه اشتغال در کنار وجود بروکراسی اداری دست و پاگیر و مشکل‌دار برای استقرار آبیاری قطره‌ای و زیرسطحی برای زمین‌های خرده مالکی دارای مدارک قولنامه‌ای و عدم تحقق آن در زرندیه و ساوه و … اشاره و آنرا زمینه‌ساز تخریب آب و خاک در این منطقه عنوان کرد و گفت: در این مقوله همه متضرر هستند.

وی با انتقاد از تجمع آلوده‌ترین صنایع در ورودی دو شهرستان ساوه و زرندیه در گردنه رنگرز گفت: واحدهای آلاینده و خطرناک که متولی دولتی جهت مدیریت آنها وجود ندارد این منطقه را به یکی از آلوده‌ترین مناطق استان بدل کرده‌اند.

وی اظهار کرد: در مکان‌گزینی صنایع شاخص‌های مزیت و توان زیربنایی، دسترسی به انرژی پایدار، برخورداری از حداقل فاصله با منابع و مواد اولیه، امکان تشکیل خوشه‌های صنعتی، فاصله از مناطق مسکونی و جهت باد غالب و حداقل آلودگی زیست محیطی و … در نظر گرفته می‌شود.

وی گفت: ناحیه صنعتی رنگرز ترکیبی از صنایع آلاینده پایین‌دستی پتروشیمی و مواد سنگین نفتی، کودهای شیمیایی و اسیدها و مواد گروه پروپان، بوتان و اتان و دی متیل سولفید و گروه گازهای خطرناک گوگردی و تجمع آسیاب‌های پودر سنگ بنتونیت، آهک، کربنات کلسیم، تالک، فلدسپات، کائولینیت، باریت، زئولیت و سایر سنگ‌های معدنی است.

به گفته وی، واحدهایی که از طرف سازمان صنعت و معدن جواز تاسیس و بهره‌برداری را دریافت و از امور اراضی زمین دریافت کرده‌اند به دلیل ایجاد آلودگی در حد غیرمجاز و با عنوان صنایع آلاینده امکان استقرار در شهر صنعتی کاوه و شهرک‌های صنعتی ندارند. بنابراین از طرف صنایع و معادن واحدهای تجمیع شده با عنوان صنایع آلاینده و مزاحم شناخته شده‌اند.

وی تصریح کرد: عموم کارشناسان مکان‌گزینی صنایع می‌دانند فرآوری مشتقات نفتی و پتروشیمی و امور فرآوری مواد معدنی و کانسارهای معادن به دلیل حجم استفاده و سنگینی مواد اولیه تاسیسات و کارخانجات فرآوری در محل معادن یا مجاورت پالایشگاه‌ها و صنایع پتروشیمی انجام می‌شود. سنگینی مواد معدنی و حمل و نقل پرهزینه است و تولید پسماند و مواد گانگ معدنی نیز هزینه دفع پسماند را مضاعف می‌کند.

صنایع مستقر شده در ورودی ساوه و زرندیه فاقد هرگونه شاخص مکان‌گزینی صنعتی

به گفته وی، صنایع مستقر شده در ورودی دو شهرستان ساوه و زرندیه هیچ گونه شاخص مکان‌گزینی صنعتی را نداشته و مواد معدنی و پتروشیمی و مواد وابسته از مسافت‌های دور به این ناحیه وارد و پس از ایجاد آلودگی شدید و خطرناک هوا، آب و خاک بعد از فرآوری این مواد، محصولات به مناطق مصرف حمل می‌شود.

وی با بیان اینکه این منطقه ناحیه‌ای است که صنایع و معادن یا شرکت شهرک‌های صنعتی آنرا تحویل نگرفته و در دوره‌ای به صورت خصوصی و هیئت امنایی اداره می‌شد، گفت: البته سرمایه‌گذاران این مجموعه به قصد تولید و اشتغال اقدام به سرمایه‌گذاری کردند ولی مشکل اصلی اینجاست که امور اراضی که زمین را واگذار کرده تنها متولی واگذاری زمین است و تخصصی در آنالیز آلایندگی صنایع ندارد و در این میان باید پرسید که براستی کدام مزیت نسبی منطقه‌ای و توان طبیعی محیطی اجازه تاسیس خطرناک‌ترین صنایع آلاینده را در منطقه داده است؟

به گفته وی، باز هم باید پرسید ناحیه‌ای صنعتی در منطقه‌ای با بستر سنگی بدون برخورداری از منابع آب زیرزمینی با شیبی تند به سمت واحدهای مسکونی شهر صنعتی کاوه و شهر ساوه، در مسیر دسترسی ساوه و زرندیه بدون پیش بینی تامین آب و … چگونه ایجاد شده و چرا این‌گونه توسعه یافته است. در مسیر عبور از این ناحیه چشم‌انداز ناهنجار سفیدی مراتع و اراضی اطراف جاده را پوشانده و غبار ناشی از آلودگی صنعتی معدنی در تمامی فصول مشاهده می‌شود.

اوج آلودگی در ساعات پایان شب تا چهار بامداد

تسلیمی‌پور گفت: اوج آلودگی و مجموعه‌ای از انواع گازهای خطرناک متصاعد شده در پایان شب از ساعات 24 الی چهار بامداد در این منطقه قابل مشاهده است. انواع سولفیدها، اسیدها و مواد سمی خطرناک چشم‌انداز طبیعی منطقه را دگرگون کرده است و با توجه به پدیده وارونگی در فصل زمستان و ترکیب مواد سمی با رطوبت جو و نشست مواد سمی ابتدا در بخش مسکونی شهر صنعتی کاوه و سپس انتقال آن به شهر ساوه بخش‌های شمال شهر ساوه و شهر صنعتی کاوه و روستاهای اطراف تحت تاثیر مواد سمی دی‌متیل‌سولفید و گوگرد و اتانول و پروپان و اسیدهای مورد استفاده در جریان پالایش مشتقات نفتی و پتروشیمی قرار می‌گیرند و این عوامل در نهایت زندگی انسانی در این منطقه را به خطر انداخته است.

وی بیان کرد: منطقه صنعتی رنگرز منطقه‌ای فاقد آب حتی برای بهداشت عمومی قرار گرفته بر روی پهنه سنگ بدون نفوذ با شیب عمومی به سمت مناطق مسکونی در محل اتصال و کریدور ترانزیتی شمال استان مرکزی به استان‌های تهران کرج قزوین و قم و محل عبور مسافرین به مناطق مختلف کشور با بیشترین آلایندگی زیست‌محیطی است.

اینجا انسان و طبیعت هردو تخریب می شوند

وی بیان کرد: در مطالعات زیست محیطی و آمایش سرزمین معمولا انسان بر محیط طبیعی اثرگذاری غالب داشته و تخریب‌کننده است، در حالیکه در تعامل انسان و محیط طبیعی و بهره‌برداری نابخردانه از محیط در منطقه رنگرز، انسان و محیط هردو تخریب می شوند.

به گفته وی، سوال اینجاست که عدم وجود صرفه اقتصادی و حمل مواد اولیه سنگین به رنگرز و سپس تولید مواد آلاینده معدنی و شیمیایی با کدامیک از عوامل مکان‌گزینی صنایع سازگاری دارد. صنایع مزاحم و آلاینده جهت استقرار نیاز به ارزیابی دقیق زیست‌محیطی و تهیه طرح جامع آنالیز آلودگی و سیستم‌های پیشرفته فیلتراسیون و اجرای کالیبره و ابزار دقیق کنترل آلودگی و استقرار در مناطق ویژه دارند، اما رنگرز در چشم‌انداز ورودی شمال استان مرکزی از نظارت و کالیبراسیون و سنجش و اندازه‌گیری شدت الودگی و حجم تولید پسماندهای خطرناک فاصله دارد.

وی ادامه داد: حتی مردم عادی نیز در گذر از این ناحیه آلوده خطرناک متوجه شدت آلودگی می‌شوند. صنایع خطرناک و آلاینده رنگرز انسان و محیط را در معرض خطر قرار داده و متولی دولتی برای کنترل آن وجود ندارد. آیا تاکنون ارگان یا سازمانی پیگیر مواد اولیه مصرفی چرخه تولید و تکنولوژی مورد استفاده و فیلتراسیون و همچنین میزان مواد پسماند و محل دفن مواد شیمیایی و معدنی در این منطقه شده یا در این خصوص دقت و نظارت کرده است؟

اخذ مجوز توسعه توسط صنایع آلاینده!

وی با تاکید بر اینکه همه عوامل برای تخریب محیط و انسان در ناحیه رنگرز فراهم شده است، افزود: برای نجات فرزندان و آینده توسعه منطقه‌ای هر دو شهرستان ساوه و زرندیه نیاز به توجه جدی به این ناحیه است، البته متاسفانه در چند سال اخیر بعضی از واحدهای آلاینده اقدام به اخذ مجوز توسعه کرده‌اند.

درد دل‌ها و ناگفته‌های این کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری تمامی ندارد. او پس از چند دقیقه سکوت دوباره لب به سخن می‌گشاید و سخنانی بر زبان جاری می‌سازد که شنونده را بی‌اختیار به یاد این ضرب‌المثل رایج می‌اندازد که هر دم از این باغ بری می‌رسد.

به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد گفتنی‌ها در خصوص شدت آلودگی در این منطقه به اندازه کفایت گفته شده، پس با حجمی از سوالاتی که پاسخ آن را باید از یک مقام محیط زیستی جویا می‌شدیم به سراغ رئیس اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان ساوه رفتیم.

اصلی‌ترین مشکل رنگرز نبود متولی نظارتی و مدیریتی است

“هادی رستم‌خانی” با اشاره به استقرار سه شهرک صنعتی در ساوه گفت: این سه شهرک شامل بزرگترین شهر صنعتی کشور در 10 کیلومتری شهر ساوه با عنوان شهر صنعتی کاوه، شهرک صنعتی رنگرز واقع در ابتدای جاده بوئین زهرا و در حدود 20 کیلومتری شهرستان و شهرک صنعتی کانی غیرفلزی(آسفالت شن و ماسه) سه شهرک صنعتی مستقر و فعال شهرستان را تشکیل می‌دهند.

وی با اشاره به اینکه شهرک صنعتی رنگرز برای استقرار صنایع آلاینده در نظر گرفته شده است، افزود: در این شهرک صنایعی که بالقوه آلاینده هستند، مستقر هستند و اصلی‌ترین مشکلی که در این شهرک وجود دارد، نبود متولی نظارتی و مدیریتی است.

وی با اشاره به اینکه هم‌اکنون شهر صنعتی ساوه با استقرار دفتر محلی توسط مجموعه مدیریتی شهر صنعتی کاوه اداره می‌شود، افزود: باید برای شهرک صنعتی رنگرز و سایر شهرک‌های صنعتی که فاقد متولی و مدیریت هستند فکری شود تا از ابزار نظارتی و مدیریتی مستقر در شهرک برخوردار باشند.

نبود تصفیه‌خانه مستقر در شهرک صنعتی

وی نبود تصفیه‌خانه مستقر در شهرک صنعتی را از دیگر مشکلات موجود در این شهرک صنعتی دانست و افزود: پسماندهای این شهرک آلاینده است، از این رو به دلیل نبود تصفیه‌خانه واحدهای تولیدی آن را ملزم به احداث استخر سیمانی کرده‌ایم تا پس از ورود پساب‌ها به این استخر، به طور مستمر از طریق تانکر به تصفیه‌خانه شهر صنعتی کاوه منتقل شوند و روزانه گزارش انجام این کار را به مخیط زیست شهرستان ارائه دهند.

رستم خانی با تاکید بر اینکه کلیه واحدهای تولیدی ملزم به احداث تصفیه‌خانه شده‌اند، گفت: تنها کشتارگاه مرغ مستقر در این شهرک صنعتی تصفیه‌خانه دارد و مابقی واحدها نیز ملزم به این کار شدند.

برای پیشگیری از متصاعد شدن بو قانونی وجود ندارد

وی در ادامه به استقرار صنایع هیدروکربن و ایزوگام در این شهرک صنعتی اشاره کرد و گفت: این مواد از مشتقات نفتی هستند از این رو بوی نامطبوعی از آنها متصاعد می‌شود، از طرفی براساس ضوابط و مقررات زیست‌محیطی برای پیشگیری از متصاعد شدن بو قانونی وجود ندارد.

وی با تاکید بر اینکه براساس ضوابط و قوانین استانداردی برای بو وجود نداشته و هیچ ضابطه‌ای برای آن تعریف نشده است، افزود: بر همین اساس سازمان محیط زیست در حال پیگیری و تصویب قانون لازم برای استاندارد زیست محیطی در حوزه انتشار بوهای نامناسب واحدهای تولیدی و صنعتی است.

این مقام مسئول در محیط زیست ساوه با اشاره به اینکه بوی متصاعد شده از مواد اولیه مشتقات نفتی آزار دهنده بود و موجب نارضایتی مردم است، گفت: از این رو با برگزاری جلساتی در فرمانداری ساوه طرحی به تصویب رسید که در آن صنایع آلاینده که علت آلایندگی آنها انتشار بوی ناشی از مواد اولیه مشتقات نفتی است، ملزم شدند مواد اولیه را در مبدا و قبل از بارگیری بوزدایی کنند و بصورت شیرین شده حمل شود تا از انتشار بوی ناشی از استقرار مواد اولیه مشتقات نفتی جلوگیری شود.

وی با اشاره به صدور اخطارهای مکرر به صاحبان صنایعی که نسبت به فیلتراسیون اقدام نکرده‌اند، گفت: حدود 30 شرکت در رنگرز مستقر هستند که بیشتر ایزوگام، کانی‌های غیرفلزی و پودرها هستند و همگی ملزم به رعایت قوانین زیست محیطی، نصب فیلتراسیون، احداث تصفیه خانه و … شدند و فعالیت آنها مرتبا پایش می‌شود.

به گفته رستم خانی از نظر قانونی پایش صنایع در ابتدای سال باید از طریق فرم‌های خوداظهاری انجام گیرد و هر سه ماه نیز گزارش از روند فعالیت خود ارائه دهند.

به گزارش ایسنا، از مجموع اظهار نظرهای گفت‌وگو شوندگان به نظر می‌رسد حل این معضل ممکن بوده و بدون راهکار نیست و می‌توان با مدیریت صحیح هم مانع از تعطیلی صنایع مستقر در این شهرک نشد که خود آسیب‌ها و مشکلات بعدی را به همراه خواهد داشت که شاخص‌ترین آنها بیکاری کارگران شاغل در این واحدها و تبعات ناشی از بیکاری جامعه کارگری شاغل در این شهرک است، و نه به چرخه اقتصادی و فعالیت واحدهای مستقر در شهرک لطمه زد.

مکان‌یابی و انتقال صنایع شیمیایی خطرناک و سمی ناحیه رنگرز به فضای مناسب، انتقال واحدهای فرآوری معدنی تالک، کائولینیت، آهک، کربنات کلسیم و پتاسیم و سایر مواد معدنی به محل معدن، تبدیل محل واحدهای فرآوری معدنی ناحیه رنگرز به نمایشگاه و فروشگاه عرضه محصولات و انبارهای محصول معدنی مکانیزه، نخستین گام و بهترین راهکار است.

از طرفی تامین زیرساخت‌های آب، برق، گاز و شبکه دسترسی صنایع مزاحم و آلاینده در مکانی دور از محیط زیست انسانی و جانوری، تشویق و تسهیل در انتقال صنایع مزاحم و ارائه کمک‌های بانکی و مالی برای انتقال صنایع آلاینده، مدیریت و کنترل سطح تکنولوژی تولید و عملیات کالیبراسیون و سنجش و اندازه‌گیری تاسیسات صنعتی و تولیدی و نظارت کامل بر چرخه تولید ورودی مواد و خروجی تولیدی و حجم تولید پسماند و شرایط دفن و امحاء مواد و پسماند صنعتی از دیگر راهکارها برای مقابله با این پدیده زیست محیطی است.

از طرفی تبدیل محدوده صنعتی رنگرز به نمایشگاه منطقه‌ای و فروش محصولات صنایع پایین دستی نفتی و پتروشیمی و مشارکت مستمر سازمان صنایع و معادن، اداره کل حفاظت محیط زیست، جهاد کشاورزی و امور اراضی، موسسه استاندارد و آب منطقه‌ای استان و ادارات تابعه دو شهرستان ساوه و زرندیه در خصوص ارزیابی کامل صدور مجوز جهت صنایع متقاضی استقرار در شهرستان از ابعاد مختلف همچون نیاز آبی، میزان تولید پسماند و نوع مواد مصرفی و سایر ارزیابی‌های زیست محیطی ضروری و مستلزم یک کار بین بخشی است.

 منبع: ایسنا