چهار زنی که با دوچرخهسواری به جنگ سنتها در غزه رفتهاند + عکس
اقدام چهار زن فلسطینی برای دوچرخهسواری و ترویج آن در نوار غزه که از سال ۲۰۰۸ تا کنون سه جنگ را از سر گذرانده، اگرچه در چشم بسیاری از ساکنان این منطقه عجیب به نظر میرسد، اما با استقبال و تحسینهای دلگرمکننده بسیاری هم همراه شده است. به گزارش خبرگزاری فرانسه، این چهار زن ۲۰ …
اقدام چهار زن فلسطینی برای دوچرخهسواری و ترویج آن در نوار غزه که از سال ۲۰۰۸ تا کنون سه جنگ را از سر گذرانده، اگرچه در چشم بسیاری از ساکنان این منطقه عجیب به نظر میرسد، اما با استقبال و تحسینهای دلگرمکننده بسیاری هم همراه شده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، این چهار زن ۲۰ تا ۳۳ ساله به اعتقاد برخی از ساکنان غزه، وقار اسلامی را با دوچرخهسواری در ملاء عام زیر پا میگذارند، اما بسیاری از هموطنان آنها از حق آنان برای لذت بردن از این ورزش کمهزینه حمایت میکنند.
آمنه سلیمان که معلم زبان انگلیسی و ۳۳ ساله است در این مورد میگوید: «بسیاری از مردم با هرگونه فعالیت زنان در بیرون از منزل مخالفاند و آن را تعجبآور میدانند؛ برای آنها این حرکت در تناقض با سنتهاست اما دین ما انجام چنین کاری را منع نکرده است.»
رکاب زدن برای تغییر و تحول
آمنه سلیمان میگوید پیام این اقدام این است که چنین محدودیتهایی باید برداشته شوند: «زنان نقشی مهم و حیاتی در جامعه دارند و باید از حق آزادی برخوردار باشند.» سارا، نور و اصاله سه زن دیگری هستند که پا به پای آمنه برای تغییر رکاب میزنند. آنها در کمپ پناهجویان جبلیه زندگی میکنند.
از سال ۲۰۰۷ تا کنون جنبش اسلامی “حماس” غزه را تحت کنترل دارد. گزارشگر خبرگزاری فرانسه میگوید که مخالفتها با دوچرخهسواری این زنان بیش از آنکه از قوانین مبتنی بر شریعت نشات بگیرد، بر پایههای رفتار سنتی و تصورات کلیشهای از زنان استوار است.
اگرچه در فلسطین بیش از ۶۰ درصد فارغالتحصیلان را زنان تشکیل میدهند، اما سهم آنها در بازار کار تنها ۲۱ درصد است. آمار مشارکت زنان فلسطینی در جامعه، از بسیاری از کشورهای جهان پایینتر است. بر اساس آمار رسمی، بیش از دو سوم زنانی که نمیتوانند در عرصه کار فعال شوند، میگویند چارهای جز تن دادن به خانهداری ندارند.
آزادی تفریح و تفریح برای آزادی
آمنه سلیمان که از سال ۱۹۹۴ به همراه خانوادهاش به غزه آمده، میگوید از ماه دسامبر دوچرخهسواری را آغاز کرده و حسی که از این کار میگیرد، حس آزادی است. او آغازگر این حرکت بود و دوستانش پس از مدتی به او پیوستند.
سارا میگوید وقتی مسیر معمول پنج کیلومتریاش را رکاب میزند، معمولا به نزدیکی مراکز ایست و بازرسی حماس میرود تا یک بطری آب بخرد. او میگوید حتی حماسیها هم معمولا با لبخند جسارت او را تحسین میکنند. البته مردانی هم هستند که به آنها توهین میکنند، اما سارا میگوید: «توهین آنها برای من مسالهای نیست؛ من برای آنها ناراحت میشوم که در چنین وضعیتی هستند.»
اقدام این چهار زن غزهنشین، در شبکههای اجتماعی هم با استقبال گرم هموطنانشان مواجه شده است. آنها میگویند قصد “انقلاب اجتماعی” ندارند و فقط امیدوارند زنان بیشتری به آنها بپیوندند تا با بزرگتر شدن این شبکه، نگاه مردم به حضور زنان در جامعه تغییر کند.
111/