از اين استعفا سنت مديريتي بسازيم

فرشيد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اسحاقي
طی روزهای گذشته رسانه‌ها و شهروندان واکنش‌های مختلفی را به ابعاد حادثه تلخ کارواش دریا نشان داده و خواستار روشن شدن علت برخورد خشن با کارگران کارواش و برخورد با خاطیان بودند. استعفای شهردار منطقه دو تهران اما در حالی رخ داد که کمتر اتفاق افتاده مسئولی به خاطر قصور در انجام وظیفه خود در مدیریت شهری یا دستگاه‌های دولتی استعفا داده و تقصیر برگردن گیرد. اما شهردار منطقه دو تهران با نامه‌ای که به جزییاتی از حادثه کارواش اشاره داشت، نام خود را به عنوان انگشت شمار مسئول مستعفی ناشی از یک حادثه ثبت کرد.
جزییات حادثه کارواش
عزیز ا… نظری  شهردار مستعفی منطقه دو تهران با اشاره به جزییات حادثه هفته گذشته کارواش دریا در نامه خود آورده است: زمین کارواش دریا بنا به دلایل حقوقی و فقهی که به صورت مجزا در گزارش فنی سازمان بازرسی آمده و همزمان با این نامه خدمت شما در شورای محترم شهر ارائه شده است، متعلق به مسجد و وقفی نیست و اقدام شهرداری در فروش زمین و رفع تصرف غیرقانونی این ملک پس از تلاش‌های دوساله جهت جلب رضایت هیات امنای مسجد کاملا قانونی و در جهت احقاق حق مالک و اقدام مسجد در فروختن سه دانگ زمینی که به قول خود هیات امنا وقفی است، غیرقانونی و غیر شرعی است. شهردار منطقه دو در استعفا نامه خود تاکید کرده که باید اعلام کنم که اولین اخطار به هیات امنای محترم مسجد درتاریخ ۳۱/۶/۹۴ و آخرین اخطار در تاریخ ۱۴/۱۱/۹۴ در جهت تعطیلی و جمع آوری کارواش توسط ناحیه ۱ شهرداری منطقه ۲داده شده است. علاوه بر این یک مرحله تعطیل سازی در آذرماه ازطریق قراردادن نیوجرسی و جلوگیری از تردد انجام شده که با وساطت اعضای محترم شورا دال بر حل موضوع، رفع تعطیلی شده است. در ۱۵ بهمن ۹۴ و پس از تسلیم آخرین اخطار، ۴ نفر از مسئولان اجرای احکام ناحیه به محل مراجعه می‌کنند که با مقاومت روبه‌رو شده و مورد حمله و ضرب و شتم حدود ۳۰ نفر قرارمی گیرند و به جرثقیل هم خسارت وارد می‌شود. با توجه به این موضوع ماموران جهت جلوگیری از تنش بیشتر از محل باز می‌گردند. در ادامه این نامه آمده است: همچنین در تاریخ ۱۷ بهمن ماموران اجرای احکام منطقه مجددا، در معیت ماموران انتظامی، جهت پلمب واحد مذکور مراجعه کردند که متاسفانه با مقاومت کارگران کارواش روبه‌رو شدند. کارگران با در دست داشتن چماق و سنگ اقدام به ضرب و جرح ماموران اجرای احکام کردند که این امر موجب آسیب دیدگی ماموران شهرداری و شعله ور شدن آتش احساسات بین طرفین دعوا شده است. متاسفانه و به صورت کاملا عامدانه و از پیش طراحی شده، فیلمی که تنها بخش دوم ماجرا را آن هم تنها از یک زاویه نشان می‌دهد، در رسانه‌ها منتشر شده است. در پایان این نامه تاکید شده است که در هر صورت به رغم غیرقانونی بودن اقدامات متصدیان کارواش و هیات امنای مسجد بنده به عنوان بالا‌ترین مسئول اجرایی در منطقه ضمن ابراز تاسف در این حادثه پذیرش قصور در مدیریت صحن عملیات و عرض پوزش خدمت شما و همین‌طور خانواده بزرگ شهرداری تهران که اتفاق اخیر موجب شکل گیری موجی از تخریب این جمع در شهرداری تهران شده است مسئولیت این واقعه را برگردن گرفته و به این وسیله استعفای خویش را به اطلاع می‌رسانیم.
شجاعت و حفظ حرمت جامعه
پس از رسانه‌ای شدن خبر استعفای شهردار منطقه دو، عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران این استعفا را نشان دهنده شجاعت یک مدیر در پذیرش مسئولیت خود و نیز حفظ حرمت جامعه و مردم منطقه ارزیابی کرد. ابوالفضل قناعتی درباره نامه استعفای عزیزا… نظری مبنی بر ابراز تاسف از اتفاق پیش آمده درخصوص کارواش سعادت آباد و پذیرش قصور، گفت:‌ای کاش این روحیه و تفکر در همه مسئولان کشور جاری و ساری شود تا اگر در جایگاه یک مدیر، شاهد وقوع رخدادی بودند که آحاد جامعه توقع پاسخگویی داشتند، این جرات را داشته باشند تا با نگاه خدمت به مردم، تصمیم بگیرند و از اولویت شخصی عبور کنند. قناعتی با تاکید بر اینکه استعفای شهردار منطقه دو شهر تهران نشان می‌دهد این مدیر فردی مسئول است، گفت: در پذیرش قصور، توجه به مشکلات مردم و رضایتمندی شهروندان منطقه مورد توجه قرار گرفته است. در خصوص شهردار منطقه دو باید بگویم ایشان در نوشتن استعفا عجله کردند چرا که نظام جمهوری اسلامی مسئولان و خدمتگزاران را به راحتی به‌دست نیاورده است که آن‌ها را به راحتی از دست دهد و ایشان هم خدماتی در منطقه دو داشته‌اند. ما در کشور مدیر مطلق نداریم و هر فردی از میزانی توانمندی و در مقابل اشکالاتی برخوردار است و مهم تدبیر درست داشتن در قبال اتفاقات است که عذرخواهی و پذیرش اشتباه در این حادثه، نشان می‌دهد یک مدیر نسبت به حوزه ماموریت و تصمیمات اتخاذ شده، از چه جایگاهی برخوردار است تا آنجا که خود را از این اتفاق کنار نمی‌کشد و بار آن را بر دوش می‌گیرد. قناعتی همچنین به پیگیری پرونده در مسیر قانون با ارائه مستندات تاکید کرد و گفت: سوابق این پرونده باید در اختیار مسئولان قضایی قرار گیرد تا با بررسی دقیق مستندات موجود از سنوات گذشته، تعیین تکلیف در خصوص این پرونده صورت گیرد. به گفته عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران مرجع قانونی باید مشخص کند که آیا ادعای وقف درست بوده یا خیر و اگر این زمین متعلق به شهرداری منطقه بوده است، باید از راه قانونی و با حرمت و احترام، موضوع حل و فصل شود.
استعفا، تصمیمی که به سنت تبدیل شود
استعفای شهردار منطقه دو تهران اما از این منظر قابل تامل است که به ندرت شاهد پذیرش اشتباه مدیریتی از سوی مدیران در کشور در حوادث مختلف شهری و کشوری هستیم و اگر این استعفا پذیرفته شود، اتفاقی بدیع در نظام مدیریتی کشور رخ داده است. هرگز از خاطر نمی‌بریم که ده‌ها حادثه شهری و کشوری از سقوط هواپیما گرفته تا خروج قطار از ریل و حوادث گودبرداری‌های ساختمان که در
هیچ کدام مسئولان قصوری را بر گردن نگرفته و مسئولیتی نمی‌پذیرند. این درحالی است که در سایر کشورهای توسعه یافته نظام‌های مدیریتی به گونه‌ای است که پس از رخداد حادثه‌ای، عمدتا مسئولان با پذیرش مسئولیت آن التیامی بر داغداران حوادث می‌شوند و در حادثه کارواش دریا، با آنکه کسی فوت نکرد یا نقص عضو نشد  اما روحیات شهروندان کمی جریحه دار شد و اکنون استعفای شهردار منطقه اقدامی نیک به شمار می‌رود.
اگر چه که هنوز خبری از پذیرفته شدن یا نشدن این استعفا از سوی شهردار تهران اعلام نشده اما صرف اعلام استعفا نیز اقدامی قابل توجه است که می‌تواند به سنتی در مدیریت‌های کشور تبدیل شود. با آنکه شاید شهردار تهران در فشار برای پذیرش یا عدم پذیرش این استعفا باشد و هر تصمیمی در این باره، تبعاتی را برای شهردار پایتخت همراه خواهد داشت  اما باید گفت برای یکبار هم که شده، پذیرش چنین استعفایی می‌تواند راه را برای سایر مدیران مقصر در حوادث برای پذیرش مسئولیت‌ها باز کند. اکنون این گمانه‌ها مطرح است که شهردار تهران باید پشت مدیران خود ایستاده و از تصمیمات آن‌ها دفاع کند تا راه برای تکرار تخلفات شهرسازی باز نشود و از سویی، برخی معتقدند که شهردار باید این استعفا را پذیرفته و در مقابل قصور مدیران خود مماشات نکند که به نظر می‌آید رویکرد دومی – در صورت وقوع – می‌تواند مسئولیت پذیری تازه‌ای را میان مدیران کشور ایجاد کرده و آن‌ها را در برابر سرنوشت مردم و کشور بی‌تفاوت نکند.

179/