«علف» دانش آموزان را اسیر کرده است
«اظهارات يك مادر از دبيرستاني دخترانه در شمال شهر تهران حاكي از آن است كه برخي از دانش آموزان اين مدرسه در پايه هفتم و هشتم مخدرهايي چون «علف» مصرف مي كنند. طبق گفته هاي اين مادر، در يكي از كلاس ها، معلم به يكسري از زخم هايي كه روي دست دانش آموزان است مشكوك …
«اظهارات يك مادر از دبيرستاني دخترانه در شمال شهر تهران حاكي از آن است كه برخي از دانش آموزان اين مدرسه در پايه هفتم و هشتم مخدرهايي چون «علف» مصرف مي كنند. طبق گفته هاي اين مادر، در يكي از كلاس ها، معلم به يكسري از زخم هايي كه روي دست دانش آموزان است مشكوك مي شود. معلم درباره زخم ها از دانش آموزان سوال مي كند كه در نهايت او به اين موضوع پي مي برد كه برخي از اين دختران مخدر مصرف مي كنند. مربيان اين مدرسه نيز موضوع پيش آمده را با خانواده هاي دانش آموزان درميان گذاشته و از آنها و گروهي ديگر از اوليای مدرسه مي خواهند كه براي دانش آموزانشان تست اعتياد بگيرند و …». اگرتا چند دهه قبل استعمال موادمخدر تنها به افراد بالاي ٥٠ سال ختم و با شنيدن نام معتاد فردي پا به سن گذاشته در ذهن متصور ميشد، حالا سن اعتياد آنقدر پايين آمده كه نه تنها به 20 سالگي كه به كمتر از آن، يعني نوجواني و 13، 14 سالگي رسيده است. بنابراين بيراه نگفتهايم اگر ادعا كنيم كه شيوع مواد مخدر در جامعه و به تبع آن معتاد شدن عدهاي از افراد به ويژه جوانان و نوجوانان امروزه به صورت يكي از معضلات نگرانكننده در كشور درآمده است. در همه سالهایی که از به صدا درآمدن زنگ خطر اعتیاد بزرگسالان می گذرد، اقداماتی برای درمان و پیشگیری از اعتیاد آنها در کشور انجام شده اما چند سال است که همین زنگ خطر برای کودکان و نوجوانان و دانش آموزان به صدا درآمده و هنوز سازمان های مسئول حوزه اعتیاد و موادمخدر دچار سردرگمی دراین باره اند.
بازهم تكذيب آموزش و پرورش
موضوع مصرف مخدرها از سوي دانش آموزان و چرايي آن از آن دست موضوعاتي است كه مستلزم توجه جدي مسئولان آموزشي و البته خانوادههاست. البته باآنكه برخي گزارشهاي مردمي، حكايت از مصرف مواد از سوي دانش آموزان تهراني دارد، اما مسئولان آموزش و پرورش منكر بروز چنين اتفاقي هستند و با وجود پاسخگو نبودن اسفنديار چهاربند، مديركل آموزش و پرورش تهران درباره صحت تست اعتياد در مدارس و مصرف مخدرها از سوي برخي دانش آموزان، سخنگويي آموزش و پرورش تهران به «قانون» مي گويد:« طبق بررسي انجام شده تاكنون مدير مدرسه صحبتي با والدين در زمينه تست اعتياد دانش آموزان نداشته و چنين چيزي وجود ندارد!». «مسعود ثقفي» با اشاره به اينكه گزارش از اين مدرسه درباره مصرف مخدر از سوي دانش آموزان نرسيده است» ميافزايد: خانم مدير اين مدرسه رسما گفت نه چنين چيزي داريم و نه تا حالا صحبت آن شده است. شايد مدرسه را اشتباه گرفتهايد بهتر است بررسي بيشتري كنيد.» وي تاكيد كرد: « روال مواجهه با موارد اخلاقي و مصرف مواد مخدر در دانش آموزان تابع دستورالعملي در آموزش و پرورش است كه هر گاه مسائل اخلاقي يا مواد مخدر در ميان دانشآموزان مشاهده شود بلافاصله تحت فرم محرمانه شماره 2 از طريق مدير مدرسه به واحد مشاوره منطقه اي آموزش و پرورشي كه مدرسه در آن قرار دارد، اعلام ميشود.
سپس مشاور منطقه بررسيهاي لازم را انجام ميدهد و با خانواده دانش آموزاني كه درگير اين مسائل بودند گفت و گو مي شود. در نهايت نيز دانش آموزاني كه بيش از مشاورهاي كه در آموزش و پرورش داده ميشود، نياز به كمك داشته باشند، به كلينيكها و مراكز مجاز آموزش و پرورش ارجاع داده ميشوند.» سخنگوي آموزش و پرورش تهران ادامه داد: اعتياد داراي تعريف مشخصي است اما دانشآموزي با اين تعريف مشخص وجود ندارد. وي درباره تعداد دانشآموزاني كه حتي يك بار مواد مخدر مصرف كردهاند خاطرنشان كرد: ما بررسي و ارزيايي عددي نداريم و اجازه هم نداريم مطرح كنيم. اما بحث اين است كه تعريف اعتياد تعريف مشخصي است و بايد فرد به ميزان مشخصي مواد مخدر را مصرف كند اما فردي كه به صورت تفريحي استفاده كرده ما به عنوان اعتياد با او برخورد نميكنيم. اين مقام مسئول در آموزش و پرورش تهران بار ديگر تاكيد كرد كه «در آموزش و پرورش شهر تهران ما با مقولهای به نام اعتياد به صورت نگران كننده اي مواجه نيستيم.»
مصرف مواد در دانش آموزان، واقعيتي انكار نشدني
تكذيب مصرف مواد در دانش آموزان اما در حالي صورت مي گيرد كه چندي قبل ، معاون کاهش تقاضای ستاد مبارزه با مواد مخدربا اشاره به جمعیت ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفری دانشآموزان گفته بود: «چیزی حدود یک درصد دانشآموزان در عمر خود حداقل یک بار مواد مخدر مصرف کردهاند.»
پرویز افشار اظهارداشته بود:«ما با جامعه دانشآموزی دو مشکل داریم؛ یکی میزان شیوع مصرف مواد در میان آنها و دیگری بحث برنامههای پیشگیرانه است.در مورد شیوع مصرف مواد صحبت میکنیم و نه شیوع اعتیاد به این معنی که شیوع مصرف مواد هم معتادان را شامل میشود و هم کسانی که تفننی مواد مصرف میکنند.» افشار در مورد مواد مخدری که دانشآموزان مصرف میکنند، تصريح كرده بود: اگر موضوع شبهای امتحان و مصرف ریتالین را فاکتور بگیریم، از این تعداد دانشآموز9/0درصد حداقل یک بار حشیش مصرف کردهاند، 1/1 درصد قرص اکستازی، 9/1 درصد تریاک، 2/0درصد هروئین و4/0 درصد شیشه مصرف کردهاند.وی با هشدار در مورد سن مصرف مواد مخدر در دانش آموزان، 17 سالگی را حساسترین سن در دانشآموزان عنوان کرده و مي گويد: بیشتر دانش آموزان در این سن مصرف مواد را تجربه کردهاند. درست است که این مقدار دانش آموز معتاد نیستند اما همین که خطرپذیری مصرف مواد را دارند موضوع مهمی است که نباید به سادگی از آن گذشت. وی همچنین نگرانی دوم خود را بحث برنامههای پیشگیرانه عنوان كرده و گفته بود: بیشترین بودجه پیشگیرانه ستاد مبارزه با موادمخدر به آموزش و پرورش اختصاص مییابد یعنی از 19 میلیارد تومان بودجه، 7 میلیارد در اختیار آموزش و پرورش قرار میگیرد. این مقدار بودجه با توجه به تعداد دانشآموزان ناچیز است و تنها به 8 درصد دانشآموزان میرسد اما متاسفانه دستگاهها از بودجه خود استفاده نمیکنند در حالیکه مصوبه ستاد مبارزه با مواد مخدر معین کرده که ستاد 20 درصد بودجه پیشگیری را تأمین کند و 80 درصد دیگر با خود دستگاههاست.
خطرات جبران ناپذير غفلت از مصرف مواد در دانش آموزان
كارشناسان معتقدند علت اصلي اعتياد كودكان و نوجوانان، فقر فرهنگي خانواده آنهاست و البته نبايد از در دسترس بودن مواد نيز غافل شد، چرا كه در كشورخانوادههايي وجود دارند كه معتاد نيستند اما فرزند آنها با دسترسي آسان به مواد و از طريق گروه همسالان، دچار اعتياد شده است. دسترسي به مواد مخدر آنقدر سهل شده است كه كودكان و نوجوانان با تكديگري، كار در خيابان يا حتي ورود به چرخه خريد و فروش مواد ميتوانند مقدار مورد نيازشان را تامين كنند. البته اعتياد كودكان همچنان آنقدر پيچيده و ناشناخته است كه راهكار مشخص و جواب مشخصي براي آن نيست. اما مشخص است كه كودكان هم مانند بزرگسالان، در معرض خطر انتقال بيماري قرار دارند.
مشاركت خانواده و مدرسه
گزارش هاي جسته و گريخته درباره مصرف مخدرها در دانش آموزان زنگ خطري جدي براي آينده فرزندان اين كشور به شمار مي رود كه توجه بيشتر خانواده ها و البته نظام آموزشي كشور را مي طلبد. چنانچه دانش آموزان در دوران رشد به دنبال کنجکاوی و یافتن هویت شخصی با مسائل متعددی در زندگی مواجه میشوند و ممکن است با انواع مختلف مواد مخدر و روانگردانها روبهرو شده و توجهشان به آن جلب شود. در اين ميان، اگر برنامه های پیشگیرانه برای مقابله با گرايش به سمت مخدرها در دانش آموزان وجود نداشته باشد، ممکن است به سوی مصرف مواد گرایش پیدا کنند. از سويي، صحبت در مورد مواد مخدر و عوارض آن باید از سنین کودکی همراه با آموزش مهارت های زندگی آغاز شود و آموزش دوستيابي دانش آموزان به عنوان يكي از مهارتهاي اصولي در زندگي، از سوي خانواده و مدرسه مورد توجه قرار گيرد. تجربه نشان داده است كه معمولا دانش آموزاني كه به اعتياد روي ميآورند، ابتدا دوستانشان مواد مخدر را به آنها تعارف كردند و اگر آموزش هاي لازم در دانش آموزان وجود داشته باشد، مي تواند آنها را از ورود به چرخه اعتياد، مصون نگه دارد و به اين ترتيب سلامت آينده كشور با تهديد كمتري مواجه شود
176/