تلفن همراه در ايران 14 ساله شد

به گزارش خبرنگار ايلنا، يک دهه پس از ظهور تلفن همراه در جهان، در سال 1367 وزارت پست و تلگراف سابق (وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات فعلي) اقدام به طراحي تلفن سيار کرد و با يک تجديد نظر در اين طرح در سال 1372 تجهيزات آن خريداري شد و در مرداد ماه 1373 فاز اول اين طرح به ظرفيت صد هزار شماره ايجاد شد.
همزمان با اجراي اين طرح در تهران، طراحي مقدماتي سيستم تلفن همراه در هفت شهر بزرگ کشورشامل شهرهاي اصفهان، شيراز، مشهد، تبريز، اهواز، بندرعباس و کرمان نيز آغاز شد که در مرحله دوم طرح مقرر شد تهران ضمن اتصال به اين شهرها با ورودي و خروجي زير زميني و دريايي کشور نيز مرتبط شود و جزاير قشم و کيش نيز در مرحله دوم اين طرح تحت پوشش قرار گيرند.
طي سال‌‏هاي 1373 تا اوايل 1374 تعداد متقاضيان تلفن همراه بيشتراز 1500 نفر نبود چراکه اين سيستم به هيچ عنوان براي مردم شناخته شده نبود به طوريکه در شهريور 74 هنگامي که آگهي نام نويسي در روز نامه‌‏هاي کثير الانتشار کشور منتشر شد، حدود 8 تا 9 هزار نفر ثبت نام نمودند و به عبارت ديگر استقبال چنداني از اين سيستم پايه و ضروي در جامعه به عمل نيامد و حتي در محافل با واکنش‌‏هاي منفي روبرو شد و تلفن همراه سيستمي زائد و تجملاتي عنوان شد.
براساس اين گزارش، از بهمن 74 چرخشي شگفت براي نام‌‏نويسي تلفن همراه پديدار شد به طوري که 200 هزار نفر متقاضي دريافت تلفن سيار شدند، البته تقاضاي استان‌‏هاي کشور به دليل عدم اگاهي از کاربرد اين وسيله ارتباطي کمتر بود و بيشترين تقاضا به شهروندان تهراني اختصاص داشت که بيش از130 هزارنفر برآورد مي‌‏شد.
درپي استقبال غير منتظره طرحي براي گسترش تلفن سيار جهت يک ميليون مشترک پيش‌‏بيني شد و در اين زمينه براي شهرهاي مختلف کشور دستگاه‌‏هاي لازم به منظور راه‌‏اندازي اين پروژه خريداري و نصب گرديد. در آن زمان سيستم تلفن سيار ديجيتالي ايران ازکشور فنلاند خريداري شد که ازنوع GMS است وبرخي از خريدها نيز دراين چند ساله اخير اززيمنس ونوکياي آلمان بوده است.
به گزارش خبرنگار ايلنا، باور اينكه ??ميليون ايراني، تلفن همراه دارند، امروزه دور ازذهن نيست، بلكه واقعيتي است كه در هر كجا و در هر لحظه با آن روبرو هستيم.
همانطوركه در سند چشم انداز توسعه بخشي فناوري اطلاعات و ارتباطات برنامه چهارم هم بدان اشاره شده است، گسترش كمي تلفن همراه از شاخص‌‏هاي توسعه به شمار مي رود و شاخص توسعه كمي تلفن همراه در سه محور تعداد خطوط واگذار شده، سايت‌‏ها و شبكه‌‏هاي راديويي اپراتور همراه و همچنين مساله نصب و راه‌‏اندازي BTSها قابل تعريف و سنجش است.
گفتني است، در حال حاضر 5 اپراتور در کشور در حال فعاليت هستند که شامل: همراه اول، ايرانسل، اسپادان(مخصوص مردم استان اصفهان)، کيش همراه( مخصوص مردم جزيره کيش) مي‌‏شوند و قرار است به زودي هم يک اپراتور ديگر تحت عنوان اپراتور سوم تلفن همراه به اين اپراتورها افزوده شود، ولي آيا اين تعداد توانسته‌‏اند به خوبي مسايل کيفي تلفن همراه در کشور راه همانگونه که در سند چشم‌‏انداز بيست ساله اشاره شده برآورده کنند؟
هم اکنون صرف نظر از اپراتورهاي استاني 40 ميليون مشترک تلفن همراه در کشور وجود دارد که بيش از 27 ميليون آن مربوط به اپراتور همراه اول، 12 ميليون مشترک شرکت ايرانسل ويک ميليون مشترک شرکت تاليا هستند ولي با اين حساب باز هم از نظر کيفي ايران رتبه پايني در جهان به خود اختصاص داده است و مي توان گفت که کشور تنها در بخش کمي رشد يافته است.
‌اين در حالي است که بايد همزمان با واگذاري‌‏ها به افزايش کيفيت هم توجه شود ، به عبارتي بهينه‌سازي شبكه تلفن همراه يك كار مستمر بوده كه همزمان با توسعه كمي، پيگيري و اجرا مي‌شود و اين امر درا يران دچار يک ضعف کامل است.
در سال 85 ايران در بين 13 کشور منطقه از نظر ضريب نفوذ تلفن همراه در جايگاه يازدهم قرار داشت و تنها دو کشور يمن و افغانستان در جايگاهي پايين‌تر از ايران ايستاده‌ بودند ولي هم اکنون با واگذاريهاي انجام شده شاهد ارتقا ضريب نفوذ بوديم ولي از نظر کيفي همان کشور يمن و افغانستان در جايگاهي بالاتر از ايران قرار گرفته اند.
در هر حال از آنجايي که اتحاديه بين‌‏المللي مخابرات، گسترش تلفن همراه را عاملي براي رهايي کشورهاي در حال توسعه از شرايط فقر در زمينه توسعه فناوري اطلاعات و ارتباطات دانسته است و همچنين از آنجايي که بازار تلفن همراه در کشور ما همچنان تشنه کيفيت است تا کميت ، آيا بهتر نيست از حداکثر توان اپراتور اول، دوم و شرکت تاليا براي افزايش بهبود آنتن دهيها استفاده کنيم؟ و در آينده نزديک هم به کمک اپراتور سوم نيز در اين زمينه اميدوار باشيم و تلاش کنيم تمام شرايط براي رسيدن به ضريب نفوذ با کيفيت که درشأن ملت ايران است فراهم شود؟