مُدهای عجیب و خطرناک قدیمی! (+عکس)

موبنا-در ادامه از مُدهای عجیب و خطرناکی خواهیم گفت که مردم در گذشته دنباله روی آن ها بودند.

۱- یقه های آهار زده

مردان قرن نوزدهم روزگار سختی داشتند چرا که مُد آن زمان آن ها را مجبور به استفاده از یقه می کرد. اما این یقه های باریک و آهار زده به قدری سفت بودند که جلوی گردش خون را می گرفتند، به همین دلیل نفس کشیدن را برای مردها دشوار می کردند.

۲- کفش های شوپین

کفش های زنانه ی شوپین در شهر ونیز ِ ایتالیا متداول بودند و مشکلات زیادی برای زنان ایتالیایی ایجاد می کردند. در ابتدا هدف از تولید این کفش ها حفظ خانم ها از آلودگی خیابان ها بود. به علاوه، شوپین نشان دهنده ی جایگاه بالای اجتماعی صاحب خود بود. این کفش ها اما کاربردی نبودند. زنان ایتالیایی برای راه رفتن با آن ها نیاز به کمک خدمتکار یا همسران شان داشتند و ارتفاع بعضی از آن ها حتی به نیم متر می رسید.

۳- لباس های سبز رنگ

حتی اهل مُدترین زنان قرن هجدهم هم از داشتن لباس های سبز رنگ محروم بودند چون آن زمان رنگ سبز وجود نداشت. این مشکل اما با اختراع تصادفی یک مرد آلمانی به نام کارل ویلهیم شیل حل شد که سعی داشت مس و آرسنیک را با یکدیگر ترکیب کند. نتیجه شگفت انگیز بود: یک رنگ سبز زمردی که پررنگ و درخشان بود.

پس از این اختراع، دیدارهای اشراف زادگان مملوء از رنگ سبز بود. لباس ها، دکوراسیون، کاغذ دیواری ها و حتی اسباب بازی های کودکانه – همگی با این رنگ جدید رنگ آمیزی می شدند. اما هر چه می گذشت به دلایلی زنان سبزپوش بیشتر و بیشتری به سراغ پزشک می رفتند و کاغذ دیواری سبز رنگ اتاق ناپلئون هم باعث مسمومیت او شد. تازه در قرن نوزدهم بود که معلوم شد این رنگ سمی است. از آن زمان از این ترکیب تنها به عنوان آفت کش استفاده می شود.

۴- ژپون

ژپون نوعی اسکلت برای نگه داشتن دامن از زیر لباس است که زنان در گذشته های نه چندان دور از آن استفاده می کردند. این اسکت از موادی ساخته می شد که بتواند مردها را از زن ها دور نگه دارد، عیوب ظاهری را می پوشاند و حتی می توانست بارداری را پنهان کند. اما ژپون معایبی هم داشت: زن ها با آن اغلب در کالسکه جا نمی شدند، در راهروها گیر می کردند و حتی اگر به شومینه نزدیک می شدند، ممکن بود دامن شان آتش بگیرد.

۵- پوشاندن دندان های افتاده با پارچه

در دوره ای که کشیدن دندان تنها کاری بود که از دندانپزشک ها برمی آمد، مردم راهی برای پنهان کردن دندان های افتاده ی خود اختراع کردند. ملکه الیزابت اول با یک تکه پارچه در دهانش در انظار عمومی حاضر می شد تا کسی متوجه مشکلات دندانی اش نشود.

۶- شانه های سلولوئیدی

شانه های سلولوئیدی در میان زنان طبفه ی فرودست جامعه در قرن نوزدهم رایج بودند. این شانه ها سبک، ارزان و البته بسیار خطرناک بودند، چرا که زیر نور مستقیم خورشید می توانستند آتش بگیرند.

۷- مدل موی فونتیج

این مدل موی قرن هجدهمی در ابتدا صرفاً نوعی موی دم اسبی بود، اما مُد آن را تبدیل حجم بزرگی از مو و تور کرد.

در عصر روشنگری، زنان به موهای خود زرده ی تخم مرغ می زدند تا بهتر به این شکل بایستد. گرچه این مدل مو ظاهر زیبایی داشت، اما زرده های تخم مرغ به مرور بوی بدی می گرفتند، به همین دلیل زن ها به خود عطر می زدند تا از این بوی بد خلاص شوند. با این حال، کماکان مجبور بودند با این مدل مو در حالت نشسته بخوابند.

۸- کفش های سمی

نیتروبنزن یک ماده ی شیمیایی بسیار خطرناک است که در گذشته از آن برای کفش ها استفاده می شد تا ظاهر خوبی پیدا کنند. گرچه این ماده ی شیمیایی می توانست به راحتی مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند، اما تولیدکنندگان تحت اسامی به ظاهر بی ضرری به تولید آن ادامه می دادند، مانند «روغن بادام» که به خاطر بوی خوبش بود.

۹- کلاه های بزرگ سنجاق دار

در اوایل قرن بیستم زن ها از کلاه های بزرگی استفاده می کردند که با سنجاق های خاصی به موها متصل می شدند. اما گاهی طول این سنجاق ها به ۳۰ سانتیمتر می رسید. نوک تیز این سنجاق ها به راحتی می توانست وارد بدن اطرافیان شود. با این حال، بسیاری از زن ها از این سنجاق ها برای محافظت از خود در زمان خطر استفاده می کردند.

۱۰- کرست

تغییر شکل قفسه سینه، فشردگی اندام های درون شکم، تحلیل رفتن عضلات و دشواری تنفس، چیزهایی بود که زنان اهل مُد مجبور بودند برای داشتن یک کمر باریک متحمل شوند. خوشبختانه یک زن فرانسوی به نام هرمینی کدول چیزی را اختراع کرد که اولین نمونه از سوتین های امروزی محسوب می شود و پس از آن، زن ها پوشیدن کرست های آزاردهنده را دیگر کنار گذاشتند.

روزیاتو