بادهوابرد چیست و چگونه کار می کند؟ (+فیلم و عکس)

موبنا – برداشت انرژی از دل آسمان ایده جالب توجه ای است که نظر برخی شرکت های تولید برق با استفاده از بادبادک را به سوی خود جلب کرده و تلاش های آنها در این زمینه موفق نیز بوده است.

به گفته این شرکت ها، فناوری جدید مزایای بسیاری به همراه دارد.

فلورین بائر، یکی از مدیران عامل و مدیر ارشد فناوری شرکت کایت‌کرفت (Kitekraft) می گوید: این سامانه ها مزایایی مانند هزینه تولید ارزان‌تر، حمل و نقل ارزان‌تر و همچنین کارایی بیشتر را ارائه می کنند. ردپای کربن آن نیز بسیار کوچک‌تر است. اگر همه این مزایا را در اختیار داشته باشید، چرا باید یک توربین بادی عادی را تولید کنید؟

شرکت کایت‌کرفت مستقر در شهر مونیخ در زمینه توسعه سامانه های تولید نیرو با استفاده از بادبادک فعالیت می کند.

 

 

باد هوابرد چگونه کار می کند؟

اما فناوری که به نام “باد هوابرد” شناخته می شود، چگونه کار می کند؟ یکی از شرکت های فعال در این زمینه به نام کایت‌میل (KiteMill) این فرآیند را در قالب رویکردی سه مرحله ای تشریح کرده است.

بادبادک

بادبادک یک هواگرد با طراحی ویژه است که از مواد کامپوزیتی ساخته می شود. بادبادک ساختاری محکم دارد و برای دوام آوردن در برابر بادهای پرقدرت طراحی شده است. طراحی بادبادک شبیه به یک هواپیمای بدون پیشرانه یا گلایدر است و چهار پروانه پیشران فقط برای برخاستن و فرود آن نیاز است.

زمانی که بادبادک در هوا بالا می رود با سر خوردن روی جریان های هوا در اوج آسمان باقی می ماند. بادبادک به گونه ای طراحی شده است که حرکتی سریع و بدون دردسر داشته باشد، در شرایطی که نیروی کششی بالایی را به بند اعمال می کند.

بند

بادبادک با کمک یک بند به زمین متصل می شود. این بند نیروی کششی را از بادبادک به ژنراتور ایستگاه زمینی انتقال می دهد. بند از الیاف پلی اتیلن بافته ساخته شده است که به دلیل قابلیت های استقامت منحصر به فرد آن انتخاب شده است. این الیاف به نوبه خود کمترین قطر را برای بند ایجاد می کنند.

بند عاملی کلیدی برای استخراج انرژی از توربین های بادبادکی است. جنس بند بادوام است و می تواند شرایط محیطی مختلف از جمله رطوبت و نور فرابنفش را تحمل کند.

ایستگاه زمینی

ایستگاه زمینی نیروی کششی منتقل شده از بند را به برق تبدیل می کند. برق تولیدی سپس وارد شبکه برق می شود. یک دستگاه چرخان در ایستگاه زمینی به ژنراتور متصل است که بادبادک را بالا و پایین می برد. سامانه کنترل نیز در ایستگاه زمینی قرار دارد و از پروازهای ایمن و کارآمد بادبادک اطمینان حاصل می کند.

این سامانه همانگونه که بادبادک و دستگاه چرخان را کنترل می کند، تولید بهینه انرژی را تضمین می کند. حسگرهای نصب شده روی هواگرد وظیفه فراهم کردن نقاط داده برای سامانه کنترل به منظور هدایت و حفظ تعادل هواگرد را بر عهده دارند. عملکرد مستقل مجموعه کایت‌میل و تولید انرژی با کمک سامانه کنترل ممکن می شود.

میزان موفقیت این روش چقدر است؟

کایت‌میل مدعی است که سامانه معرفی شده توسط آنها می تواند در بازه های زمانی بیش از یک ساعت کارکرد با چرخه های پوسته به طور میانگین 5.5 کیلووات نیرو تولید کند.

 

 

هنوز به میزان کافی توسعه نیافته است

در حال حاضر، “باد هوابرد” در مراحل ابتدایی مسیر خود قرار دارد و برای توسعه بیشتر باید بر موانع بسیاری غلبه کند که از آن جمله می توان به اثبات ایمن و قابل اعتماد بودن کل مجموعه و این که موجب بروز آلودگی صوتی نمی شود، اشاره کرد.

در حال حاضر، هیچ یک از شرکت های فعال در زمینه تولید نیرو با استفاده از بادبادک موفق به تولید برق در مقیاس مگاوات نشده اند که برای رقابت با دیگر منابع انرژی تجدیدپذیر نیاز است. البته، این بدان معنا نیست که این گونه نخواهد شد.

این فناوری مبتنی بر اصول درست علمی است و می تواند آینده امیدوارکننده ای داشته باشد. آیا در آینده نزدیک روزی فرا خواهد رسید که نیروی مورد نیاز زندگی خود را با کمک بادبادک ها تامین کنیم؟ باید منتظر ماند و دید چه روی خواهد داد.

 منبع: عصرایران