ضربان قلب و کنترل آن با لباس (+عکس)

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – پژوهشگران دانشگاه رایس الیاف نانولوله کربنی انعطاف‌پذیری را توسعه داده اند که با دوخته شدن در پارچه امکان جمع آوری خوانش های دقیق الکتروکاردیوگرام و ضربان قلب را فراهم می کند. این ماده جدید به نرمی پنبه اما به اندازه کولار محکم است. همچنین، این الیاف به اندازه برخی فلزات رساناست و شاید آینده دنیای محصولات پوشیدنی را شکل دهد.

لباسی که با استفاده از این الیاف آماده شده را حتی می توان همانند یک لباس عادی پوشید و شست و هنگام فعالیت بدنی احتمال بسیار کمی وجود دارد که الیاف آن دچار شکستگی شوند.

به گفته پژوهشگران دانشگاه رایس، این لباس در جمع‌آوری داده ها بهتر از دستگاه های استاندارد بند سینه و در دریافت الکتروکاردیوگرام ها نیز بهتر از دستگاه های الکترود پزشکی تجاری عمل می کند.

به گفته لورن تیلور، دانشجوی فارغ التحصیل از دانشگاه رایس و نویسنده ارشد مطالعه، در حال حاضر این لباس باید در تماس مستقیم با سینه باشد. اما در مطالعات آینده روی استفاده از وصله های متراکم‌تر از رشته های نانولوله کربنی متمرکز خواهیم شد تا ناحیه سطحی بیشتری برای تماس با پوست وجود داشته باشد.

این الیاف نانولوله کربنی ابتدا توسط متیو پاسکوالی، مهندس آزمایشگاه دانشکده مهندسی جورج آر براون دانشگاه رایس توسعه داده شد. این آزمایشگاه از آن زمان کاربردهای بسیاری برای این الیاف از جمله استفاده به عنوان پل هایی برای ترمیم بافت های آسیب دیده قلب، به عنوان واسط های الکتریکی با مغز، برای استفاده در ایمپلنت های حلزون گوش، به عنوان آنتن های انعطاف‌پذیر و برای کاربردهای خودرویی و هوافضا را مطالعه کرده است.

در ابتدا، الیاف به اندازه ای نازک بودند که امکان دوخت آنها با استفاده از یک چرخ خیاطی وجود نداشت. در این زمان بود که پژوهشگران از یک طناب‌ساز برای ایجاد رشته های قابل دوخت در پارچه های عادی کمک گرفتند.

پژوهشگران با فردی همکاری کردند که دستگاه هایی کوچک برای ساخت طناب برای کشتی های دکوری طراحی کرده بود. با همکاری وی، پژوهشگران دانشگاه رایس قادر به ساخت دستگاهی اندازه متوسط شدند که عملکردی مشابه را ارائه می کرد.

الیاف با الگوی دوخت زیگزاگ در پارچه لباس دوخته شده اند که امکان کشیده شدن پارچه بدون شکستن الیاف را فراهم می کند. این الیاف می توانند کاربردهای بسیاری در آینده داشته باشند که از آن جمله می توان به واسط های انسان-ماشین برای خودروها، رباتیک نرم، مانند آنتن ها، و دستگاه های ناظر سلامت و محافظت بالستیک در یونیفرم های نظامی اشاره کرد.

این مطالعه در ACS Publications منتشر شده است.

 منبع: عصرایران