عمیق‌ترین شیرجه‌های جهان در تاریخ (+عکس و فیلم)

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – اقیانوس ها زمین را زنده نگه می دارند. حدود ۷۰ درصد از سطح سیاه زمین را اقیانوس ها پوشش داده اند و این پهنه های وسیع آبی در تنظیم دما، شرایط آب و هوایی، و پشتیبانی از موجودات زنده نقش دارند. همچنین، قرن هاست که اقیانوس ها به انسان ها در تامین غذا، حمل و نقل، تجارت، تفریح و الهام نیز کمک می کنند.

با این وجود، ما فقط حدود ۲۰ درصد از اقیانوس ها را مشاهده، کشف و نقشه برداری کرده ایم. حتی برخی می گویند که این رقم می تواند به میزان پنج درصد باشد.

کمبودهای فناوری، هزینه زیاد، و دشواری از جمله موانع اصلی کاوش در آب های عمیق هستند اما این به معنای آن نیست که انسان ها برای این کار تلاش نکرده اند و حتی به موفقیت های قابل توجهی در کاوش اقیانوسی نیز دست یافته اند. از اختراع انواع جدید زیردریایی ها تا روش های دیگر، مبتکران، کاوشگران و ورزشکاران موفق شده اند تا خود را به اعماق غیرقابل تصور اقیانوس ها برسانند.

عمیق‌ترین غواصی در آب شور

تاریک، سرد و خصمانه از جمله واژه هایی هستند که هنگام تفکر درباره غواصی در آب های عمیق در ذهن ما نقش می بندند. اما خواستن، توانستن است و احمد جمال جبر به طور قطع این اراده را دارد.

شیرجه رکوردشکن احمد جمال جبر

با رسیدن به عمق غیرقابل تصور ۳۲۳.۳۵ متری، احمد جمال جبر عنوان رکورد جهانی گینس برای عمیق‌ترین غواصی را به خود اختصاص داده است. برای درک بهتر این عمق می توان به این نکته اشاره داشت که ساختمان کرایسلر در نیویورک سیتی ۳۱۹ متر ارتفاع دارد و جبر موفق شد تا عمقی بیشتر از ارتفاع این ساختمان برود.

این مربی غواصی مصری در هجدهم سپتامبر ۲۰۱۴ در دریای سرخ دور از ساحل دهاب در مصر این غواصی عمیق را انجام داد. در آن زمان وی در زمینه غواصی ۱۷ سال تجربه داشت و برای رفتن به چنین عمقی چهار سال تمرین کرده بود که نشان می دهد غواصی در آب های عمیق تا چه اندازه دشوار است.

رفتن به عمق ۲۳۲ متری برای احمد جمال جبر فقط ۱۲ دقیقه طول کشید. در مقابل، بازگشت به سطح آب چند ساعت زمان برد زیرا برای متعادل شدن فشار نمی توان به سرعت از عمق به سطح آب بازگشت. در مجموع، جبر ۹ کپسول پر حاوی ترکیبی از اکسیژن، نیتروژن، هلیوم و هیدروژن را برای ثبت این رکورد استفاده کرد. گروه پشتیبانی وی نیز در کل حدود ۹۰ کسپول را حمل کردند.

غواصی ورزشی خاص و بسیار کنترل شده است زیرا به عنوان نمونه، اگر بازگشت از عمق به سطح آب بیش از حد سریع صورت بگیرد یا در محاسبه کپسول اکسیژن مورد نیاز اشتباهی صورت بگیرد، پیامدهای این شرایط می تواند مرگبار باشد. اما احمد جمال جبر با ثبت رکورد خود در سال ۲۰۱۴ ثابت کرد که انسان می تواند به اعماقی غیرقابل تصور برود و از شرایط شدید غواصی در آب های عمیق نیز جان سالم به در ببرد.

عمیق‌ترین غواصی آزاد

انسان ها نه تنها با تجهیزات غواصی به اعماق باورنکردنی آب رفته اند، بلکه در رشته ای که به نام “غواصی آزاد” شناخته می شود، افراد بدون استفاده از این تجهیزات و فقط با استفاده از هوایی که در ریه های خود ذخیره کرده اند به اعماق آب می روند.

صیادان مروارید و ماهیگیران هزاران سال است که از غواصی آزاد استفاده می کنند که در این روش فرد با حبس و کنترل تنفس خود مدتی طولانی را زیر آب سپری می کند. غواص ابتدا با یک نفس ریه های خود را پر از هوا کرده و سپس به زیر آب می رود. گفته شده است تکنیک های تنفسی بسیاری توسط غواصان آزاد حرفه ای استفاده می شوند و این افراد پیش از رفتن به آب های عمیق سال ها تمرین می کنند.

 

 

هربرت نیچ عنوان “عمیق‌‌ترین مرد روی زمین” را برای رفتن به عمق ۲۱۴ متری آب در رشته “بدون هیچ محدودیت” (No Limits) غواصی آزاد کسب کرده است. تا به امروز وی ۳۳ رکورد جهانی را در رشته های مختلف غواصی آزاد به خود اختصاص داده است. نیچ در ژوئن ۲۰۱۲ موفق شد تا به عمق ۲۵۳ متری آب نیز برود اما در مسیر بازگشت با مشکل مواجه شد که آسیب های جدی را برای وی به همراه داشت.

هربرت نیچ می تواند بیش از نه دقیقه نفس خود را زیر آب نگه دارد. این تقریبا هشت و نیم دقیقه طولانی‌تر از توانایی یک فرد عادی است.

در مقام مقایسه، فقط چهار غواص آزاد در جهان از عمق ۱۷۰ متری آب عبور کرده و دو نفر از آنها در تلاش های خود جانشان را از دست داده اند. هربرت نیچ در حال حاضر تنها فردی است که به صورت رسمی با یک نفس از این اعماق عبور کرده است.

عمیق‌ترین شیرجه برای بررسی لاشه کشتی غرق شده

زمانی که انسان ها برای حضور در اعماق آب از تجهیزات غواصی یا نفس خود استفاده نمی کنند، زیردریایی های پیشرفته وارد عمل می شوند.

 

 

طی سال جاری میلادی، یک تیم پژوهشی به رهبری ویکتور وسکوو موفق شد عمیق‌ترین شیرجه برای بررسی لاشه کشتی غرق شده در تاریخ را با زیردریایی DSV Limiting Factor که توسط شرکت Caladan Oceanic توسعه داده شده است را با موفقیت انجام دهند. پژوهشگران از این زیردریایی برای رسیدن به لاشه کشتی یواس‌اس جانستون، ناوشکن نیروی دریایی آمریکا که در ۲۵ اکتبر ۱۹۴۴ طی جنگ جهانی دوم غرق شده بود، استفاده کردند. لاشه این کشتی در عمق ۶,۴۵۶ آب دور از ساحل فیلیپین قرار دارد.

لاشه کشتی یواس‌اس جانستون در سال ۲۰۱۹ توسط رابرت کرافت، مدیر ماموریت های زیردریایی در شرکت ولکان و تیم وی با استفاده از یک زیردریایی کنترل از راه دور کشف شد. اما این زیردریایی می توانست تا عمق ۶,۰۰۰ متری آب پایین برود.

اما ویکتور وسکوو با استفاده از زیردریایی DSV Limiting Factor موفق شد تا عمیق‌ترین شیرجه با یک زیردریایی سرنشین‌دار در تاریخ را انجام دهد. آنها دو بار و هر بار به مدت هشت ساعت به عمق آب رفته و از لاشه کشتی یواس‌اس جانستون فیلمبرداری و عکسبرداری کردند.

عمیق‌ترین شیرجه زیردریایی

در دنیای غواصی و حضور در اعماق آب، ویکتور وسکوو و زیردریایی DSV Limiting Factor در سال ۲۰۱۹ نیز تاریخ‌ساز شدند.

پیش از شیرجه برای بررسی لاشه کشتی یواس‌اس جانستون، وسکوو مجموعه ای از سفرهای اکتشافی به اعماق اقیانوس های جهان را انجام داد.

 

 

طی این سفرهای اکتشافی، وسکوو موفق شد زیردریایی خود را به گودال چلنجر یا چلنجر دیپ (عمیق‌ترین نقطه دنیا) در اقیانوس آرام هدایت کند. گودال چلنجر در درازگودال ماریانا قرار دارد و تقریبا ۱۱,۰۳۴ متر عمق دارد و به عنوان عمیق‌ترین نقطه زیر آب در سیاره زمین شناخته می شود که عمق آن از ارتفاع کوه اورست بیشتر است.

در ۱۳ می سال ۲۰۱۹ وسکوو به نخستین فرد در سیاره زمین تبدیل شد که به عمق ۱۰,۹۲۷ متری آب رسیده و سومین نفری بود که به گودال چلنجر می رود.

آخرین بازدید از گودال چلنجر به سال ۲۰۱۲ باز می گشت که جیمز کامرون، کارگردان و کاوشگر مشهور، با استفاده از زیردریایی Deepsea Challenger موفق شد به عمق ۱۰,۹۰۸ متری آب برود. نخستین حضور در گودال چلنجر نیز به سال ۱۹۶۰ باز می گردد، زمانی که ستوان دان والش و دانشمند سوئیسی ژاک پیکارد با استفاده از زیردریایی Trieste به عمق ۱۰,۹۱۱ متری رفتند.

اکتشافات در اعماق آب و موارد مربوط

همانگونه که مشخص است، سفر به آب های عمیق کار آسانی نیست. تقریبا طی شش دهه، سه نفر خود را به کف اقیانوس رسانده اند. در مقام مقایسه، ۲۴ نفر بین سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ به مدار نزدیک زمین سفر کرده و تا به امروز نیز افراد بسیاری این کار را انجام داده اند.

فشار فیزیکی شدید و محدودیت های بدن انسان موجب می شود سفر به اعماق آب خطرناک باشد. افزون بر این، هزینه های زیاد توسعه فناوری برای وسایل نقلیه زیرآبی حضور در اعماق اقیانوس و اکتشاف در آن را دشوار می کنند. اما آیا این دشوارتر از تولید لباس های فضانوردی و سفینه های فضایی است؟ خیلی مطمئن نیستیم.

این بدان معنا نیست که اکتشافات اقیانوسی را به اکتشافات فضایی ترجیح دهیم اما درک آنچه در نزدیکی ما رخ می دهد می تواند اثر قابل توجهی بر زندگی‌مان داشته باشد. به عنوان نمونه، ما می توانیم مدیریت، حفاظت، تنظیم و استفاده از منابع اقیانوس به روشی کارآمدتر که برای اقتصاد و زندگی ما و محیط زیست ضروری است را فرا بگیریم.

از طریق اکتشاف اقیانوس، ما می توانیم اطلاعات و داده هایی که برای رسیدگی به نیازهای فعلی و آینده ما مفید هستند را جمع آوری کنیم. این به تلاش های بهتر در زمینه حفاظت و پایداری کمک کرده و همچنین می تواند در درک و واکنش بهتر به رویدادهای طبیعی مانند زمین لرزه و سونامی نقش داشته باشد. همچنین، این روند می تواند به توسعه فناوری هایی که در محیط های دیگر نیز قابل استفاده هستند، منتج شود.

 منبع: عصرایران