ملاقاتی با Energy-M در خانه ی ابدی اش (+عکس)
در اواخر دهه ی ۱۹۷۰ با بسته شدن پرونده ی پروژه ی شوروی روی کره ی ماه و کار بر موشک فوق سنگین N1، برنامه ی توسعه یک موشک فوق سنگین دیگر به نام “انرژی” آغاز شد.
موبنا، رکسانا دانیالی – نخستین راه اندازی این موشک در سال ۱۹۸۷ صورت گرفت و در سال ۱۹۸۸ نیز در مدار شاتل فضایی اتحاد جماهیر شوروی به نام “بوران” قرار داده شد. تا اواخر دهه ی ۱۹۸۰ خانواده ی جدیدی از این نوآوری های فضایی با قدرت های مختلف بر اساس نسخه ی انرژی طراحی شدند که می توان به Energy-M، Energy-2 و Volcano اشاره کرد. اما تنها Energy-M از طراحی ها فراتر رفت و وارد مراحل تولید خود شد.
برای راه اندازی Energy-M نیز همانند نسخه ی اصلی “انرژی”، تجهیزات پیچیده ای در آن زمان مورد استفاده قرار گرفتند. برای انجام تست های دیگر و بررسی های دقیق، یک مدل با اندازه ی کامل و مجهز به موتوری مرکزی ساخته و در ساختمانی مخصوص نصب شد. در ۲۵ دسامبر سال ۱۹۹۱، مدل مذکور در سکوی پرتاپ قرار گرفت و دور بعد به ساختمان تست دینامیک برگردانده شد. هنوز هم پس از ۲۴ سال Energy-M داخل ساختمان مخصوص خود دیده می شود. ساختمان تست دینامیک سازه ای ۱۷۰ متری است که بلند ترین ساختمان بایکونور محسوب می شود. در قسمت ورودی ساختمان اصلی نیز دو واحد حمل و نقل و نصب و راه اندازی مشاهده خواهید کرد. راه آهن های ویژه ای نیز برای انتقال بوران و Energy-M ساخته شده بودند.
