دلیل خودکشی یک بازیگر فاش شد

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «سوزان ویلیامز» در نخستین مصاحبه خود یک سال پس از مرگ بازیگر «انجمن شاعران مرده»، گفت که افسردگی باعث خودکشی ویلیامز نبوده و این بازیگر به یک بیماری تحلیل‌ برنده سیستم مغزی مبتلا بوده است.

رابین ویلیامز که بیشتر برای بازی در فیلم‌های کمدی و مثبت‌اندیشانه همچون «پچ آدامز»، «انجمن شاعران مرده» و «چه رویاهایی می‌آیند» شهرت دارد، آگوست سال 2014 خود را در خانه‌اش در کالیفرنیا به دار آویخت.

سوزان ویلیامز در مصاحبه‌ای که اخیرا با مجله «مردم» انجام داد، اظهار داشت: افسردگی نبود که او را کشت. افسردگی شاید یکی از 50 علامت بیماری رابین بود که خیلی هم خفیف بوده است.

به گزارش گاردین، او همچنین گفت که ویلیامز به بیماری مغزی به نام Dementia with Lewy Bodies مبتلا بوده که نورون‌های مغز را به تدریج از بین‌ می‌برد و باعث اختلالات حرکتی در فرد می‌شود.

DLB (دمانس لوی بادی) هم‌اکنون دومین بیماری مغزی است که پس از آلزایمر، کارکرد سیستم عصبی آن را از بین می‌برد و موجب توهم‌زایی و اختلال در وضعیت ذهنی و توانایی‌های حرکتی فرد می‌شود.

سوزان همچنین گفت که این بیماری در یک سال آخر عمر، رابین را درگیر کرده بود و طی ماه‌های آخر که به خودکشی او ختم شد، علائم آن تشدید یافته بود.

ویلیامز 63 ساله چند ماه پیش از مرگش به پارکینسون مبتلا شده بود و به گفته همسرش، اختلال در سیستم مغزی تأثیر زیادی روی رفتارهایش گذاشته بود تا جایی که او درِ خانه را اشتباهی گرفته و باعث جراحت سرش شده بود.

سوزان در پایان گفت:‌ ویلیامز به خوبی می‌دانست دارد عقلش را از دست می‌دهد و سعی داشت اوضاع را جمع و جور کند تا این که یک‌باره فرو ریخت. اگر رابین خوش‌شانس بود، شاید سه سال دیگر طاقت می‌آورد و آن سال‌ها مسلما سال‌های سختی می‌بودند.

بازیگر «ویل هانتینگ نابغه» در چند سال اخیر از افسردگی رنج می‌برد و خود به ‌صراحت از مصرف کوکایین و الکل سخن می‌گفت.

وی چند بار برای ترک مواد مخدر تلاش کرده بود، با این وجود، ‌سوزان خلاف این مطلب را اعلام کرده و گفته است که رابین هشت سال آخر عمرش را پاک بوده است.

هنرپیشه‌ «بی‌خوابی» با اجرای نقش در مجموعه‌ی تلویزیونی «مورک غریبه» به اوج شهرت دست یافت.

او همچنین برنده‌ی جایزه‌ی اسکار، گلدن گلوب و گرمی بود.

فعالیت‌های ویلیامز بیشتر در سینما، تلویزیون و تئاتر بوده است. از معروف‌ترین کارهای او می‌توان به «انجمن شاعران مرده»، «به دام انداختن»، «چه رویاهایی می‌آیند»، «یک ساعت عکاسی»، «بی‌خوابی»، «پچ آدامز»، «ملوان زبل»، «مرگ دوباره»، «شاه ماهیگیر»، «هملت»، «مرد دویست ساله»، «رییس‌جمهور بعدی»، «جومانجی»، «خانم دابت فایر»، «ویل هانتینگ نابغه» و «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» اشاره کرد.